Ralbičanska cyrkej so k delanskej kermuši wša błyšćiła

Lětuša kermuša wěriwym Ralbičanskeje wosady zawěsće dołho w pomjatku wostanje. Tak swětły a wustojnje ponowjeny Boži dom drje bě wosadnym wulka překwapjenka, jako jón prěni raz w cyłku wuhladachu. Barba na sćěnach njebě ani hišće tak prawje sucha a scyła dychaše cyrkej to nowe a rjane, štož dołho trajace ponowjenje wuskutkuje. Lětsa su zawěsće tež mnozy kermušni hosćo z wěstymi wočakowanjemi na swjatočnu kermušnu Božu mšu přichwatali. Nadźijomnje njejsu swětłosće a čerstweje barby dla w swojej pobožnosći přejara myleni byli.