Serbske dźěćace dźiwadło NSLDź pokazuje nětko swoju nowu hru „Mały Muk“. Dźewjeć šulerkow a třo šu­lerjo bajku Wil­helma Hauffa předstajeja. Na prašenje Franca Klima­na, kiž hłowneho rjeka krucha hraje, hač chcedźa sej při­hla­dowa­rjo mło­dych dźiwa­dźelnikow wob­hla­dać, ­byr­njež sta­wiznu hižo zna­li, su wo­pyto­warjo na premjerje wótře wot­­mołwili: „Haj!“

A nadobo su wšitcy zhromadnje w orienće, dokład­nje wosrjedź přewšo stareho města Damaskusa. Na ba­­za­rje pyta Mały Muk za dźěłom. Knjeni Awazijowa jeho słužbu rady wužiwa. Wón ma so wo jeje kóčce starać a jej wšěd­nje snědań přihotować. Nažel pak njeje wona ru­nje­­won luba a přećelna žona. Nawopak, wuklu­kuje Muka a jemu ani jeničkeho swobodneho dnja nje­dowoli! Młody rjek chce swoje dźěło tuž wupowědźić, dokelž by jara rady swjedźeń wulkeho sultana dožiwił. To wšak so jemu tež radźi – ale lózyska knjeni Awa­zijowa so jemu město ze mzdu jeno ze stary­mi črijemi a křiwym kijom dźakuje. Nimo toho smě sej Muk jeje ­sta­reho psa Alija sobu wzać. Srjedź nocy w pu­sći­nje pak počina tón nadobo rěčeć ...