J. Wowčer: Wón je hłownje za to zamołwity, program na nohi stajić. To rěka: so studentow, chór a rejowanske skupiny naprašować, jich motiwować, zo so wo program staraja, sceniske a techniske proby organizować, dźiwadźelniske a wobsahowe pokiwy dać, koncept nastajić a wězo kóždy čas za prašenja a pomoc k dispoziciji być.
J. Wowčer: Wězo so přeco nad chwalbu wjeseliš a sy spokojom, hdyž bě wothłós dobry. Pozitiwne dźěło ze Załožbu za serbski lud a technikarjemi bě stajnje motiwacija dale činić. Napinace wězo tež bě, wšako sy terminy dodźeržeć měł a studentam stajnje zaso na čuwy hić dyrbjał,
zo teksty dypkownje wotedadźa. A te kontrolować a wobsahi skečow přehladać je čas rubjace. Ale smój to rady činiłoj, tuž pozitiwne wokomiki přewahuja.
J. Wowčer: Powšitkownje sym z niwowom spokojom. Kabarety wšak móhli hišće bóle šćipate być, kaž běchu to do mojich lět jako režiser. Mam zaćišć, zo tučasnje skerje na wuměłstwo w kabaretach wjetšu wažnosć kładu a tak falujetej posledni zapal a riziko, sej tež raz wobsaha dla na měcu dóstać.