A hdy sy Ty posledni raz swoju chorhoj płokał?
Burow w Berlinje hišće njewidźeli
Ratarjam po cyłej Němskej so hubjenje dźe. Woni zetkachu so njedawno w Berlinje, hdźež njejsu sej mjez sobu jenož swoje traktory pokazali, ale tež na swoju situaciju skedźbnili. Wulkoměšćanam pak skićeše njewšědna wukonowa
demonstracija jězdźidłow spodźiwny wobraz. Burow dźě znaja hewak z wusyłanjow telewizije, hdźež žiwjensku partnerku pytaja. „My was nasyćimy“ steješe na plakatach protestowacych.
Berlinjenjo so chětro dźiwachu. Wšako kupuja swoje zežiwidła
we wulkich kupnicach. Tajkich chaotow na traktorach,
kotrež cyły dźeń dróhi města zatykachu, hišće nihdy widźeli njeběchu.
Tež z Čorneho Hodlerja su so ratarjo z traktorami
do Berlina nastajili. Tam woni rozprawjachu, zo intensiwnje
na idejach dźěłaja, kak móhli ludnosć ze zežiwidłami
zastarać. Jedyn z tych, kotryž nochce mjenowany być,
je w běhu lětušeje hriboweje sezony předźěłane
pražene prawaki jako šnicle předawał. „Wšitko
bě rjenje zapakowane, ludźo ani widźeli njejsu,