Hurra, wołachu dźěći čerwjeneje skupiny Radworskeje katolskeje pě­sto­-

­war­nje „Alojs Andricki“ njedawno

w próz­dninach, jako rěkaše, zo pućuja do Chelna. Po zhromadnej snědani so spěšnje zdra­sćichu a podachu so pěši na puć. Ale

što dźěći w Chelnje wšitko wočakuje, to kubłarki hišće njepřeradźichu. Daloki puć wšitcy derje zmištrowachu. Jako po wsy

nóžkowachu, wuhladachu hižo wotdaloka Aniku. Na tutym dnju chce Anika mjenujcy skupinje pokazać, hdźe wona bydli. Jako prěnje předstaji dźěćom swojej dwě wowcy. Anika rozkładźe, zo jedna so wo wosebitu družinu kiž mjenuja so „kamerun-wowcy“. Skupina chce wědźeć, hač matej tež mjeno

a zhoni, zo rěkatej Lise-Lotte a Artur.

Nětko měješe Anika hišće wosebitu pře­kwapjenku. Jeje psyca Sansa je mjenujcy pjeć młodźatow porodźiła. Jako dźěći w zahrodźe małke psyčki wuhladachu, běše wjeselo jara wulke. Hnydom so woni z nimi hrajkachu. Na pućowanskim dnju běše nimo toho jara horco a tak měješe Anika słódne napoje

při­hotowane. Dźěći mějachu w za­hrodźe tój­što móžnosćow so zabawjeć. Tak jěchachu

na drjewjanym konju abo hrajkachu sej