List Jurjej Kochej po prěnim ­čitanju jeho knihi „Golo a Logo na slědach ­lumpakow“

Waženy bratře, Twoja krimipowědka je mje zahoriła. Sym ju w nonstopje do kónca přečitał. Sym přeswědčeny, zo so runje takle wšěm čitarkam a čitarjam póńdźe, wosebje tež rowjenkam wowki Abezinki, hdyž sej tute 46 ćišćanych stron do ruki bjeru.

W tutym krimipadźe chce so wowka Abezinka na stare dny wudać, a to na Jurja Worješka, wo ničo młódšim hač wona. Štož hišće žadyn krimi njeje. Hale, tón so započnje na str. 18 srjedźa, jako čitarka/čitar zhoni, zo je Abezinka swoju wnučku Machbubu, bydlacu w Etiopiskej, na kwas přeprosyła. Wnučka so stanje z objektom kidnapperow. Z Pražskeho lětanišća ju profizawlečerjej pokradnjetaj a do přihotowaneje chowanki blisko Choćebuza zawleknjetaj. Wot tam dóńdźe ultimatum čakacym: Pak wowcyne złoto ..., hdyž nic, potom je po wnučce! Serbskimaj kriminalistomaj ­Golu a Logu so poradźi, wězo nic tak ­jednorje kaž ja to tu zjimam, Machbubu z pazorow złóstnikow wuswobodźić.