Njech je mi dowolene, zo so w swojim dźensnišim komentarje spočatnje zasłužbnemu serbskemu sportowcej-běharjej wěnuju, kiž je před měsacomaj 85. narodniny swjećił. Dobry znaty mi njedawno praji: „Tón Jurij, tón běha a běha a běha. Myslu sej, bjez běhanja njemóže žiwy być.“ Haj, hdyž je čłowjek z 85 lětami hišće strowy a čiły, móže so zbožowny čuć. A hdyž so w tej starobje hišće­ na wubědźowanjach w běhanju wobdźěla, da je to něšto njewšědne.

We Wutołčicach, w Baćońskej wosadźe rodźeny Jurij Nuk je tajki fenomen. Kóžde lěto wobdźěla so wón na mnohich běhach po cyłej Łužicy, ale tež zwonka njeje a wobsadźa w swojej starobnej klasy zwjetša jedne z načolnych městnow.