Regina Šołćina z Konjec wupraja so k móžnemu njepřiwzaću wjacorych dźěći do přichodneho 5. lětnika na Ralbičanskej Serbskej wyšej šuli:
Před wjace hač dwaceći lětami stejachu starši, dźědojo a wowki tři tydźenje kóžde ranje na Chróšćanskim šulskim dworje, zo bychu protestowali a wojowali wo zachowanje tamnišeje srjedźneje šule, su pak podleželi. Diktatura „wothorjeka“ jednaše – a to rigoroznje – na škodu dźěći a staršich. Tónle 5. lětnik přewodźachmy na to w dołhim awtowym korsu do Ralbičanskeje šule. Jimacy to wobraz – z wulkej serbskej chorhoju w prěnim awće –, kotryž dźensa hišće staršich namołwja: Wojujće wo swoje dźěći! Móc a prawo ležitej we wašich rukach. Stawizny so stajnje zaso wospjetuja, a to hustodosć na njedobro. Tež zamołwitosć budźe jónu wot was žadana. Wočiwidnje jedyn politiski režim wot předchadźaceho wuknje. Štož nacionalsocialisća a tež NDR njeběchu zdokonjeli, zo tehdy ludej „pranc tyknychu“, to spytaja knježacy nětko z diktatoriskej asimilaciju zwoprawdźić a dokónčić. Měnjene su naše serbske dźěći!
