Zapósłane (18.12.19)
Hanka Budarjowa a Marka Cyžowa dźakujetej so w mjenje wuběrka za zjawnostne a lobbyjowe dźěło Zwjazkoweho předsydstwa Domowiny jeho referentce Borborje Felberowej składnostnje wotchada na wuměnk:
Luba Borbora, nochcemoj wěrić, zo kónči so z kóncom tohole lěta tež naš zhromadny čas dźěła we wuběrku.
Po wólbnej zhromadźiznje nalěto 2017 smy so skonstituowali a započachmy wobzamknjenje Hłowneje zhromadźizny Domowiny zeskutkownjeć. Přiwobroćichmy so nadawkej, naprašowanje čłonstwa serbskich towarstwow přewjesć a tak prěni króć zjawne měnjenja wo Domowinje zwěsćić. To sta so loni, a prěnje wuslědki su lětsa předleželi. Naš nadawk bě trěbny a łoskoćiwy, přetož skerje skeptiske bě začuwane hódnoćenje třěšneho zwjazka serbskich towarstwow. Nic naposledk mamy so Tebi dźakować, zo bu naprašowanje wot nazhonitych fachowcow zdźěłane a wuhódnoćene. A hlej, mějachmy spóznać, zo běchu naše wobmyslenja njewoprawnjene. Kaž naprašowanje wujewi, so wjele wjace ludźi zajimuje za dźěławosć Domowiny, hač wo njej wě: Deficity tča w informaciji a komunikaciji.
Zapósłane (16.12.19)
Janka Rögnerowa z Budyšina dźakuje so za „wurjadny koncert 1. serbskeje kulturneje brigady k adwentej“:
Trójnu „Sławu“ 1. serbskej kulturnej brigadźe! Móžach lětsa hižo oratorij „Podlěćo“, premjeru „Hrodźišćo“ a nětko adwentny koncert z kulturnym ćělesom dožiwić. Je jara zwjeselace, z kajkej zahoritosću a nutrnosću gymnaziasća twórby, hač tradicionalne abo načasne, přednošuja. Wosebity dźak słuša cyrkwinskemu hudźbnemu direktorej Friedemannej Böhme. Bě słyšeć a widźeć, zo zamóže wón młodych spěwarjow za hudźbu zahorić. Wosebje je mje hnuło, kak młodostni ze serbskim duchom publikum docpěwaja, a to nic jeno serbski. Tež małemu chórej pod nawodom knjenje Judith Škodźineje wulku chwalbu a šulerjam 12. lětnika za wuběrnu a na wysokim niwowje zanjesenu překwapjenku.
Přeju wam wšěm rjany zbytny adwentny čas, žohnowane hody a přińdźće strowi do noweho lěta, zo bychmy tež klětu tajke wulkotne hudźbne wjerški z wami dožiwić móhli!
Zapósłane (06.12.19)
Tomasz Nawka z Budyšina piše:
Wšitko w rozprawje „Smjerdźečenjo wulce swjećili“ wo 55. narodnin Smjerdźečanskeje rejwanskeje skupiny w Chrósćicach trjechi (SN z 2. decembra, str. 4). A bě to tež woprawdźe jara rjany a wotměnjawy narodninski program.
Čehodla pak so stajnje zaso při dźakowanju zabywa skedźbnić na tworićela hudźby a so jemu za jeho spušćomne a poradźene (hudźbne) dźěło – nimo wšitkich dalšich swěrnych přewodźerjow, poradźowarjow a pomocnikow – dźakować? Wosebje tež, hdyž myslu aktualnje na nowotwórbu „Janska kermuš“, kotraž je minjenu sobotu swoju poradźenu prapremjeru dožiwiła! To jara zadźiwa, dokelž dźě su skoro wšitke reje Smjerdźečanskeje rejwanskeje skupiny – a to hižo mnohe lěta, lětdźesatki! – hudźbnje stworjene, to rěka skomponowane, instrumentowane abo za najwšelakoriše instrumenty w najwšelakorišim, wotměnjacym wobsadźenju hercow wot jeničkeho komponista a hudźbutwórca: Měrka Šołty z Budyšina. Što by była reja bjez po zakładnej mysli a prědłoze choreografa stworjenej hudźbje?! A što bjez stajnje spušćomneho hudźbneho přewoda a nawjedowanja?
Zapósłane (04.12.19)
Někotre wudospołnjenja k přinoškej „Jeničce při přilubjenju Domowiny wostało“, wozjewjenemu w SN z 25. nowembra, podawa Zala Cyžowa, županka župy „Michał Hórnik“:
Jara sej chwalu aktiwity Eriki Maywaldoweje na polu kreatiwnych zaběrow za dźěći a młodostnych z Konjec a Šunowa, kotrež hižo dźesać lět dołho praktikuje. Je to jedyn z přikładnych rěčnych rumow, skićacy młodostnym přiležnosć serbsku rěč nałožować, kulturu, naše tradicije a nałožki hajić a pěstować. K přinoškej Alfonsa Handrika mam hišće někotre trěbne přispomnjenja a dodawki.
Zapósłane (03.12.19)
Hanka Markec, tuchwilu studentka w Jenje, piše pod hesłom: „Schadźowanka, radowanka“ – abo tola nic?
Přečitawši sej wid Bosćana Nawki na lětušu schadźowanku rozmysluju wo tym, kajke běše – Serbow nastupajo – lońše lěto, a zwěsćam, zo bě chětro liwke. Woprawdźite disputy, kritiske dypki, rozestajenja njepomnju. Dilema, kotryž so wězo tež na programje schadźowanki pokazuje, pak njeje po mojim měnjenju „wina“ studowacych, młodostnych. Skerje je to prašenje na nas wšěch, hač je nam „serbski“ swět runje přijomne křesło, z kotrehož so nam stanyć nochce.
Zapósłane (07.11.19)
Bernd Pittkunings z Choćebuza rozmysluje wo pseudo-runoprawnosći:
Měšćanosta Prahi je wot lońšeho Zdeněk Hřib, čłon Piratow. Kaž Beno Bělk 25. oktobra w Serbskim rozhłosu informowaše, zasadźeja so někotři ze strony Piratow za to, při mjenach čěskich holcow a žonow kóncowku „ová“ wotstronić, dokelž maja ju za diskriminowacu.
Zapósłane (06.11.19)
Julian Nyča z Budyšina wupraja so nastupajo „240“ wotbagrowanych wsow:
Njedawno čitach w kónctydźenskej přiłoze Serbskich Nowin, zo je brunica w zašłych 110 lětach hižo nimale 240 (!) serbskich wsow wuraděrowała. Dźensa najskerje nichtó na tym njedwěluje, zo njeje brunicowa industrija Łužičanam (a připućowarjam) jeničce dźěło skićiła, ale zdobom łužiskej krajinje a wosebje serbskemu ludej wulke, zdźěla njenarujomne škody načiniła. Na to dyrbimy – byrnjež so doba nětko nadźijomnje nachilała – přeco zaso skedźbnjeć, ale prošu z korektnymi ličbami.
Zapósłane (04.11.19)
Torsten Schieber z Berlina rozprawja wo njedawnym koncerće składnostnje 65. narodnin serbskeho komponista Jura Mětška w domje Villa Elisabeth w centrumje zwjazkoweje stolicy:
Bjez zawodnych słowow pokazachu na spočatku koncerta dokumentaciju „Gesta, přidych, kosmos“ Romana Pernaka a Martina Zawadzkeho z lěta 2018. Akustika žurle njebě najlěpša, zo móhł přihladowar woprawdźe kóžde słowo rozumić. Juro Mětšk dowola přihladowarjam w filmje rědki dohlad do swojeho materielneho a widźomneho zakótwjenja: dźěłowu stwu, kuchnju, row staršeju, w ćahu, při nahrawanjach w Choćebuskim hudźbnym studiju. Štóž pak bě so nadźijał, zo dóstanje dohlad do filozofisko-hudźbneho duchowneho swěta Jura Mětška, bu přesłapjeny. Tak pokaza so spłóšiwosć Mětška, recipientow znajmjeńša zdźěla abo łahodnje sobu zapřijeć.
Zapósłane (01.11.19)
Ludwig Zahrodnik z Jaseńcy rozmysluje wo zachodnosći a wožiwjenju:
Je nazyma, złota nazyma, čas kermušow. Je to tež čas dźakprajenja za bohate žně na polu, na zahrodźe a w zahrodce. Lětsa smy znowa přewšo krasne lěćo dožiwili. Dźěći a dowolnicy mějachu swoje wjeselo. Ratarjo, rybarjo a mnozy dalši pak su pod horcotu a suchotu ćerpjeli. Mjeztym mějachmy płódny dešć. Zemja je so napiła a nam we winowcu samo bohate žně hribow wobradźiła.
Zapósłane (27.09.19)
Bernadeta Göthowa z Wolfena piše:
Minjenu sobotu dožiwichmy w Budyšinje zajimawu prapremjeru „Wosrjedź nocy“ – balet jimaceho razu! Njeje to jenož balet na česć Marje Grólmusec, ale wjele wjac płonin wopřijacy. Balet to wo čłowjeskosći w nječłowjeskim času, wo nadźiji, wo zahubje, wo myslach w ćmě.
Wulkotny libreto Wilfrieda Buchholza pohnuwa k rozmyslowanju. Serbskemu ludowemu ansamblej je so jónkrótna produkcija wuběrnje radźiła. Wuzběhnyć nochcyła jenož putacych rejowarjow baleta w zajimawej choreografiji Mije Facchinelli, kóždy jednotliwc cyłka je k poradźenej twórbje přinošował.
