Goro Christoph Kimura z Tokija pisa:

Knjez Jan Wjenk je w swojim dopisu 30. junija w SN mój list w naležnosći zachowanja farskeho městna we Wotrowje naspomnił. Runje před dźesać lětami běch tehdyšemu Drježdźansko-Mišnjanskemu biskopej swój wid zdźělił, zo zasłužeja sej Serbja jako mały lud wosebitu kedźbnosć (wujimk, přełožk z němčiny): „Zdźeržeć fararja za relatiwnje mału wosadu kaž Wotrow móže so nadproporcionalne zdać přirunujo z druhimi wosadami. Katolska cyrkej na swěće pak njerozsudźa telko po ličbach, ale dźiwa na połoženje potrjechenych. Tak ma na přikład mała katolska diaspora w Mongolskej na 20 ludźi (!) fararja a na 500 ludźi w cyłym kraju biskopa. (...) Dopominam so na hosći z Bayerskeje we Wotrowje. Woni z wobdźiwanjom zwěsćichu, zo w Serbach wjele wjace ludźi kemši chodźi hač pola nich. Spěchować tajku sylnu a nadměru aktiwnu wosadu změje zawěsće tež pozitiwny wliw na cyłe biskopstwo.“ Dźakuju so knjezej Wjenkej za naspomnjenje, a chcu horliwemu Serbej hišće z cyłeje wutroby k 80ćinam gratulować.

Cyril Pjech z Berlina wupraja so k nastawkej „Starosća so wo demokratiju“ we wudaću SN z 1. julija:

Staw demokratije w Europje a Němskej mje njedźiwa. Widźu hižo w prěnjej sadźe nastawka přećiwk: „W Němskej starosći so wjetšina ludźi wo staw demokratije a wo agresiwnosć w zjawnosći.“ Runje tale agresiwnosć tola demokratiju podrywa! W socialnych medijach, kotrež so mi skoro hižo tam jewjaceje so lózyskosće dla čitać njecha, a w tym, štož so wo demonstracijach prěkimyslerjow a druhich za demokratow mějacych so ludźi rozprawja, njepytnu starosć wo derjeměće towaršnosće, štož dźě je demokratija, ale prócowanje wo najwjetše zranjenje čłonow knježerstwa a sobučłowjekow, kotřiž su hinašeho měnjenja.

Nawjazujo na přinošk šefredaktora na­še­ho wječornika w rubrice „Mój wid“, wozjewjeny 9. septembra 2020 pod nadpis­mom „To njerozumju!“, piše Jan Wjenk z Wotrowa:

Běch njedawno na wopyće pola kolegi w Zemicach. Tón so mje prašeše, čeho­dla nimamy jako katolscy Serbja žanu šulu w swobodnym abo cyrkwinskim nošerstwje kaž w Rakecach, Wóslinku a na dalšim městnje w Biskopičanskim wokrjesu. Wězo maja něšto małe připłaćić. Katolscy pak maja jenož Gymnazij swj. Bena w Drježdźanach. Jako to jednomu wučerjej Budyskeho Serbskeho gymnazija wuswětlich, so wón mi wu­smja, měnjo, zo je lěpje při­stajeny stata być. To nimaš žane starosće z pjenjezami a starši njemóža ći zna­přećiwjeć kaž pola cyr­kwje, a pjenjezy su wězo tež lěpše. To su naši přeswědčerjo. W Chrósćicach chcychu tež jónu serbsku katolsku šulu wo­činić, nětk maja tam kulturny centrum! Serbja sej z cyrkwinskej wyšnosću sami row ryja, hdyž njemóža to zwoprawdźić. Šula w Pančicach-Kukowje bě po mojim zdaću jónu najlěpša, hdyž dźěše wo wotchadnikow na Serbski gymnazij. Tamniša srjedźna šula pak bu začinjena.

Edith Pjenkowa z Rownoho so nastu­pajo konflikt mjez Serbskim sejmom a Domowinu słowa jima:

Po tym zo je anonymna skupina młodych Serbow widejo wo posedźenjach sejma wozjewiła a pask runje krótko do hłowneje zhromadźizny Domowiny mjez medijemi šěriła, prašam so za „wodźenskim procesom, runja tuchwilnej pandemiji“, zo bychu wěsći ludźo tež prawy wuslědk – w našim padźe na hłownej zhromadźiznje Domowiny – docpěli, na kotryž su so hižo derje přihotowali. Wuslědk bě wobzamknjenje delegatow, „poskitk wo zhromadnym dźěle ze sejmom cofnyć“.

Zawěsće njebě wot knjeza dr. Klugi prawje wo „stalinistiskej terororganizaciji“ rěčeć. Přiwšěm so prašam, čehodla bu widejo tak do zjawnosće ćehnjeny. Wuskutki za mnje wosobinsce su, zo nichtó dale wjace w Slepjanskej gmejnje a we Łužicy ze mnu a předewšěm ze Serbskim sejmom hromadźe dźěłać njebudźe, byrnjež sama ničo njerjekła a hačrunjež so hižo lětdźesatki přećiwo wotbagrowanju wsow brunicy dla sylnje angažuju.