Zapósłane (06.12.16)
Pawoł Rota z Ralbic piše:
Jako wuměnkar nětkole na dołhich zymskich wječorach wšědnje swoje Serbske Nowiny dokładnišo a něštožkuli wospjet čitam. Často móhł so k někotrej nowince wuprajić. K přinoškej pod „Zapósłane“ w SN ze 24. nowembra to činju.
Přikład z lěsow 200 km wot Moskwy da drje so z Łužicu přirunować, nic pak měrić. Ja sam tež hišće žiweho wjelka widźał njejsym. Ale muž w něhdźe tři kilometry zdalenych susodnych Konjecach je so pječa w poslednim wokomiku před wjelkom do awta wuchował.
Zapósłane (29.11.16)
Pod nadpismom „Wowčerjowe rjane dźěło“ rozmysluje Jurij Koch z Choćebuza wo dźěćacej knize Křesćana Krawca „Jejdyrko“:
Zapósłane (24.11.16)
Bernd Pittkunings z Choćebuza wupraja so k aktualnej temje wjelki a wowcy:
Kaž w Serbskim rozhłosu zhonich, zetka so 22. nowembra w Budyšinje 200 ludźi, zo bychu sej žadali škit wjelkow wobmjezować. W Serbskich Nowinach móžach k tomu na foće transparent demonstracije widźeć: „Wir brauchen keine Wölfe!“
Je woprawdźe škoda, zo su na zemi zwěrjata, kotrež nichtó njetrjeba. Mjez nami prajene: Němcy w Drježdźanach njetrjebaja žadyn Katolski Posoł, moja sotra njetrjeba žadyn rolator a ja njetrjebam žanoho tigra. Wšitko, štož njeje mi k wužitku, móže preč, abo?
Jeli so prawje dopomnju, bě posledni čłowjek w Němskej, kotrehož je wjelk nadpadnył, Čerwjenawka. Znaty, kiž ma dźěda a wowku w lěsu 200 kilometrow wot Moskwy w kónčinje wjelčich črjódow, mi powědaše, zo njemóža so samo tam na to dopominać, hač je wjelk hdy čłowjeka nadpadnył.
Zapósłane (23.11.16)
Sylwija Rječcyna, organizatoriska nawodnica 1. serbskeje kulturneje brigady, piše w mjenje kulturneho ćělesa:
Publikum lětušeje schadźowanki dožiwi mjez druhim chór 1. serbskeje kulturneje brigady z „Italskej solotju“. Wulka pomoc, solotej tak prawje „načinić“, běštaj brigadnikam dźiwadźelnikaj Petra Bulankec-Wencelowa a Marian Bulank. Wonaj staj ze solistami a chórom přinošk scenisce tak přihotowałoj, zo njeměješe jenož publikum, ale tež chór swoje wjeselo, a to hižo na probach. Za njesebičnu podpěru so brigada Wamaj, knjeni Bulankec-Wencelowa a knježe Bulanko, cyle wutrobnje dźakuje.
Christiana Piniekowa z Choćebuza wupraja so k přinoškej wo iniciatiwje Serbski sejm w SN ze 17. nowembra:
W powěsći wo Serbskim sejmje „Ma postupowanje za njefairne“ rěka, zo Gunnar Krawc serbsce njerěči. Sam pak je wón při wšelakich składnosćach ze mnu serbsce rěčał.
Zapósłane (18.11.16)
Jan Nuk z Radworja praša so hladajo na debatu wo šulskim zakonju: Što je paragraf 5 Serbskeho zakonja Sakskeje hódny?
Zajimy serbskeho ludu móža so na krajnej, regionalnej a komunalnej runinje wot jednoho třěšneho zwjazka serbskich towarstwow zastupować.“ Tak steji pod §5 Serbskeho zakonja Sakskeje.
Hižo dawno mje mjerza, zo njesteji na tutym městnje eksplicitnje „Domowina je zastupjerka zajimow Serbow“, kaž ma to sama w swojich wustawkach zapisane.
Kaž sym wot wšelakich zapósłancow Sakskeho krajneho sejma po přewrótowym času zhonił, njehodźeše so tele wočakowanje přesadźić, dokelž widźeše te- hdy knježaca woršta Domowinu „jako relikt NDRskeho časa podobnje stronje PDS“.
Někajki druhi třěšny zwjazk Serbow nimo Domowiny pak po přewróće njeeksistowaše, tak zo rozsudźichu so tehdyši zapósłancy krajneho sejma za horjeka mjenowanu jara njekonkretnu formulaciju w Serbskim zakonju Sakskeje.
Wjednistwo Domowiny wuchadźa z prawom z toho, zo zastupuje zajimy Serbow, dokelž tež dźensa nimo Domowiny žadyn druhi třěšny zwjazk Serbow njeje.
Zapósłane (15.11.16)
Doroteja Šołćina z Budyšina je minjenu sobotu nazymski koncert dožiwiła. Wona piše:
Město kermuše prošachu Budyske Domowinske skupiny zańdźenu sobotu, 12. nowembra, na lětuši nazymski koncert ze Smjerdźečanskej rejwanskej skupinu a folklornej skupinu Sprjewjan do Serbskeho domu.
Zapósłane (14.11.16)
Marja Macalina z Hrubjelčic wupraja so k temje wjelki:
Skónčnje politikarjo wotuća! Hižo dołho mje problem zasydlenja wjelkow w husće wobsydlenej Łužicy zaběra. Před něhdźe 60 lětami, jako běch hišće dźěćo, je dźěd ze mnu často na zahrodu ke kurjencej šoł a powědał: „Marka, budź wjesoła, zo hižo žane wjelki njejsu. Rubježnicy su na burskich statokach wulke škody načinili. Samo ludźo so w nocy bojachu. Wšako knježeše tež wulka chudoba.
Tuchwilu so nam w Němskej dosć derje dźe. Kak kołwrótny pak dyrbiš być, zo přińdźeš na absurdnu ideju, tu z wulkimi wudawkami a fanatizmom wjelki zasydlić. Na kubłanišćach dyrbimy njesměrnje lutować. Dale dyrbimy lutować a njemóžemy dosć zapłaćić, zo móhli ratarjo swoje pola ekologisce wobhospodarjeć a přiwšěm wot wunoška žiwi być. Ludźo, kotřiž mało zasłužeja a sej připódla hišće drobny skót dźerža, spytaja našu přirodu wobchować a maja nětko wysoke płoty twarić a sej wosebite psy kupić, zo bychu skót před wjelkami škitali. Na swěće je dosć a nadosć płonin, kotrež tymle rubježnikam přihódne žiwjenske móžnosće skića.
Zapósłane (04.11.16)
Regina Šołćina z Konjec poby tydźenja na zarjadowanju k 15. róčnicy šulskeho zběžka w Chrósćicach a so wupraja:
Zajimcy a sympatizanća kaž tež wojowarjo wo tehdyšu dobru wěc běchu přišli nadźijejo so, někajke, hdyž tež snadne, pozitiwne rezultaty našeho tehdyšeho boja směć sobu domoj wzać. Nažel pak dyrbjach zwěsćić, zo njejsu zamołwići trěbne wučby z tehdyšeje wopačneje a zahubneje šulskeje politiki sćahnyli – nastupajo šulski zakoń woni na blaku teptaja, hrajkajo sej z paragrafami a artiklemi. Smy drje tehdy stratu poćerpjeli, ale přiwšěm docpěli, zo njejsu wšitke serbske šule zawrěli a jedyn wulki šulski „silo“ něhdźe na zelenu łuku stajili!
Zapósłane (14.10.16)
Cyril Pjech z Berlina wupraji so k přinoškej w Serbskich Nowinach wo rotundźe w Praze:
Serbske Nowiny rozprawjachu 10. oktobra pod nadpismom „Maćica Serbska podpěruje rekonstrukciju rotundy“ wo tym, zo je Maćica Serbska pjenježnje podpěrała po namołwje Karloweje uniwersity rekonstrukciju cyrkwički swjateho Václava w Praze. W nowinje bě widźeć model rotundy, wot kotrejež su po wšěm zdaću jenož archeologiske zbytki wostali.
Jako to widźach, dopomnich so hnydom na rotundu, kotraž je hač k wysokosći třěchi zdźeržana a zwisuje tež z Čěskej, ale steji w Němskej a to na kromje městačka Groitsch njedaloko Lipska. Rotunda steji na hórce, na kotrejž bě něhdy korčma, pod kotrejž nańdźechu tutu rotundu. Wězo praji nam mjeno města, zo bě tam hrodźišćo, słowjanske, serbske (nic milčanske!), na kotrež natwari sej němski knjez hród.
Zapósłane (13.10.16)
W Serbskich Nowinach z dnja 11. oktobra steješe pod nadpismom „Załožba spěchuje wosom projektow ...“. Lubina Hajduk-Veljkovićowa z Lipska k tomu přispomnja:
