Jan Wjenk z Wotrowa piše: Na přihotach a wonkownym wuhotowanju ryzy serbskeho kwasa Sofije Wróblec a Mariana Wjenka z Wotrowa sobotu, 10. junija, ale tež druhich swjedźenjow mam za wažne, tež jónu wutrobny dźak a zapłać Bóh Monice Cyžowej wuprajić, kotraž fundus serbskeje drasty w Róžeńće z wulkej prócu wěcywustojnje wudźeržuje a dźerži. Někotružkuli žonu a holcu je wona hižo fachowsce poradźowała a pomhała dostojnosć narodneje drasty z wobsahom jednotliwych dźělow hromadu zestajeć, ju wotpowědnje poručić a wupomhać. Naše byće a traće njesmě so na žadyn pad pozhubić. Narodnosć a nabožnosć słušatej hromadźe.

Jurij Łušćanski z Budyšina přispomnja: W rańšim magacinje ARD pokazachu minjeny­ pjatk přinošk wo štwórtkownym swjedźenju Božeho ćěła w Chró­sćicach. Předstajichu swójbu Tadeja Cyža, wosebje družku Paulinu. Přinošk Olenki Pilz wusyłachu w rjedźe sćelaka „Woran glaubst Du?“ Kaž redaktorka zwěsći, bě jej­ cuzy nabožny swět dožiwiła, a skónči reportažu z prašenjom: „Što wěrju ja?“

Sieghard Kozel ze Stróže piše ze swojeho dowola wo dožiwjenjach na kromje wjerška G 7:

Sicilska bě minjeny kónc tydźenja hosćićelka wjerškoweho zetkanja statow G 7. Smědźach tole jako „wočiswědk“ sobu dožiwić.­ Wočakowanja na podawk njeběchu hižo wulke, a wuslědki wostachu daloko pod nimi. Nawal kołowokoło tohole zetkanja sebjewuzwolenych najsylnišich sydom statow swěta pak bě enormny. Hdźežkuli sy był, wšudźe bě sćin podawka pytnyć. Nowina La Sicilia we wosebitym wudaću wulce wozjewi „G7 Taor­mina – kupa drje je centrum swěta“.

Na zwonkownosćach njeje pobrachowało. Taormina, městačko z 11 000 wobydlerjemi na wyšinje horin Peloritani, je mjez turistami jara woblubowane. Tež ja sej rady tam dojědu, sym-li na Sicilskej. Naraz pak bě wšo hinak. Hižo na lěta­nišću Catania mjerwješe so z wojakami. Dróha do bliskeho předměstačka Letojanni bě zdźěla zaraćena a wobsadźena z wojakami w połnym wuhotowanju a z mašinowymi třělbami. W hotelu Antares­-Olimpia bě dohromady 600 policistow a wohnjowych wobornikow. Dwaj dnjej bě pobrjóžna dróha zjawnosći zakazane pasmo – kaž oficialnje wozjewichu.

Trudla Malinkowa z Budyšina piše:

Rubrika „Spomnjeće“ w Serbskich Nowinach z 22. meje bě wěnowana Korli Awgustej­ Fiedlerjej, zasłužbnemu serbskemu wučerjej a hudźbnikej składnostnje jeho stotych posmjertnin. Při tym so tež naspomnja, zo je w Budyšinje dróha po nim pomjenowana. Budyska Fiedlerowa dróha je w nowym měsće njedaloko Mosta měra. Nažel pak njeje po zasłužbnym Serbje pomjenowana, ale po prawizniku a dobroćelu města Budyšina. Na to pokaza wučer a domizniski slědźer Felix Wilhelm 1935 w swojim spisu „Die Bedeutung der Gassen- und Straßennamen im alten und neuen Bautzen“, hdźež rěka: „Fiedlerstraße. Carl Traugott Fiedler, Kgl. Sächs. Auditeur und Oberamtsgerichtsadvokat in Bautzen, hinterließ sein Vermögen im Gesamtbetrage von 135 665,08 Mark unter dem 4. Oktober 1826 den Stadtarmen, den Zöglingen des Waisenhauses und den Bürgerschützen.“

Lothar Röhr, hudźbny nakładnik z Niederhausena pola Frankfurta nad Mohanom, je předstajeni oratorija „Serbske jutry“ w Drježdźanach a Budyšinje sobu dožiwił. Wón piše:

Hižo někotre lěta mam wjeselo, z Janom Cyžom hromadźe dźěłać, hač při wobstaranju notow za Serbski ludowy ansambl abo jako nakładnik jeho kompozicijow. Tak sym tež noty za jutrowny oratorij wudał. Jako mi komponist zdźěli, hdy so twórba předstaji, sym spontanje do Budyšina jěł. Činjach to tež, dokelž je Budyšin jara rjane město. Tam mi zmóžnichu, z hudźbnicami a hudźbnikami w busu ansambla sobu do Drježdźan jěć směć. Wšitko přijomni ludźo z wjele humorom. Dožiwich zwučowanje, kak měłoj so chór a orchester we wołtarnišću Dwórskeje cyrkwje prawje zestupać a zesydać, hladajo na wulku ličbu po cyrkwi běhacych turistow njebě to zawěsće jara přijomna naležnosć. W 15.30 hodź. so koncert skónčnje zahaji.