Křesćan Krawc z Hrubjelčic:

Mejanam dźak za nazymski koncert zańdźenu sobotu w Serbskim domje! Předstajenje je było přez cyłe wjeselo zbu­dźace, dušu hrějace, styskne mysle po­dušace. Sće spěwali a na hnujace wašnje předstajili „Staraj budźemoj, šěraj budźemoj, ženje wjace rejwać njeb’dźemoj …“, wot Radworčana-Mejana zbasnjene. Wón, Michał Nawka, je na to přišoł, wo čo w žiwjenju dźe: „Pěstoń čistu wutrobu, njenoš so ze zrudobu, młodosć zdźerž a witaj starobu!“ Chór je spěwał a pódla chóra na jewišću, na ławce sedźo, je porik wyšeje staroby spěwanje přewodźał. Je ze skromnymi gestami a runje tak skromnym posměwkom publikumej k wědźenju dał, wo čo dźe. Mi njeje hańba přiznać: Sylzy su mi po tym štučki ­zarejowali, njemóžach je zwuzdźić. Mojej žonje je so runje tak šło. – Štóž so jako Serbowka, Serb čuje, so dźensa – Serbja praja dźensniši dźeń – stysknym myslam njewuwinje. Tola po tutym koncerće je namaj lěpje. Prajimoj sej: Wjeselo – njewopušć naju!

Weronika Bulankowa z Prawoćic piše:

Šwarna ličba lubowarjow je njedźelu nawječor do Chróšćanskeje wjacezaměroweje hale „Jednota“ přichwatała, zo by sej inscenaciju Němsko-Serbskeho ludoweho dźiwadła „Won do swěta“ wobhladało. Wjele zajima za wupućowanje Serbow we 1850tych lětach, jich stawizna, wosebje fararja Jana Kiliana, je lóšt a lubosć za tutu hru wubudźił! Hra je so mi jara lubiła, wjace nochcu přeradźić!

Jara wuměłski to wukon šěsć hrajerjow. Najbóle zahori mje kěrluš, kotryž je Jan Kilian spisał a kotryž dźensa hišće na Božej mši spěwamy „Hdyž budźemy so widźeć něhdy“. Tón su dźiwadźelnicy profesionalnje a wjacehłósnje zaspěwali! Je mje jara hnuło.

Mócny přiklesk a wězo přidawk na kóncu hry wot tym swědči, zo je so wšěm hra jara lubiło!

Wobhladajće sej tute „Won do swěta“-předstajenje, dokelž so tu tež stawizny Serbow nazornje rysuja.

Tomaš Kreibich-Nawka, intendant Serbskeho ludoweho ansambla (SLA), piše k přilopkej „Nimoměry němski“ (SN z 22.10.):

Skrótšenje wěcnych wobstejnosćow resp. wopačne zwobraznjenje a wospjetowanje njereflektowanych faktow njemóža tak w rumje stejo wostać. Naj­prjedy k wumjetowanju přiběraceho ­přeněmčenja ansambla: Při produkciji „Dalina“ smy so wědomje za wužiwanje němskeje rěče rozsudźili, derje wědźo, zo njebudźe so tutón rozsud wšitkim hosćom spodobać.

W prěnim dźělu hry poskići so z „Fischerin“ (po spěwohrě Goetheho) z pjera Emilie Mayer prapremjera. Prapremjery so w originalu – tu w originalnej rěči – předstajeja. Tak wobchowachmy tež wjetšu orchestrowu wobsadku a njeschroblichmy so, twórbu našej wulkosći orchestra přiměrić. Jako kompromis poskići so přihladowarjam prěni raz pro­fesionelne serbske nadtitulowanje.

Eliza Płocieniak-Alvarez wotmołwi na wozjewjeny list Cosimy Stracke-Nawka z 8. oktobra 2025 wo prapremjerje serije „Kito, Maja a potajna křinja“ na dźěćacym filmowym festiwalu:

Na filmowym festiwalu Schlingel w Kamjenicy njejednaše so wo serbsku prapremjeru. Ta wotmě so swjatočnje a z wulkim wopytom 22. septembra w Ralbicach. Tam pokazachu štyri epizody, serbscy rěčnicy a sobuskutkowacy Serbskeho rozhłosa su so předstajili a móžachu samo awtogramy dawać. Runje tohodla njebu němska prapremjera w Kamjenicy hišće raz medialnje přewodźana. Tuž so prašam: Hdźe měli potom scyła němsku wersiju zjawnje pokazać?

Tež serbšćina bě na festiwalu bjez­dwěla prezentna: Koawtorka serije Lubina Hajduk-Veljkovićowa je so při předstajenju cyłeho teama na spočatku zarjadowanja serbsce na publikum wobroćiła a pokaza na serbsku tematiku serije. Hač njeje knjeni Stracke-Nawka to hišće na žurli była?