Měrko Šołta z Budyšina so słowa jima:

W póndźelnej rozprawje Serbskich Nowin wo wu­stajeńcy Augusta Bergta (str. 1) nałoži so za městnosć pomjenowanje „tachantska“ cyrkej runje tak kaž, zo bě Bergt „tachantski“ organist. Wobaj razaj je to wopak. ­Jako „tachantsku“ mjenujemy jenož katolski dźěl cyrkwje. Bergt njebě tež ka­tolski organist, ale přistajeny ewan­gelskeje němskeje měšćanskeje wosady swj. Pětra. Wustajeńcu namakaš w cyrkwi swj. Pětra, potajkim ewangelskim dźělu. A kónčnje njebě Bergt ženje ­kantor, kaž so na spočatku přinoška twjerdźi.

Werner Měškank z Choćebuza piše:

We wudaću Serbskich Nowin ze 14. meje ma wječornik na 2. stronje foto z powěsću, kotraž bě takle tež w dalšich serbskich medijach wozjewjena – ze samsnym zmylkom. Tam mjenowanu ewangelsku cyrkej mjenuja němsce „Nikolai-Kirche“ abo tež „Oberkirche“. Wona pak njerěka serbsce „Hornja cyrkej“ a tež nic – kaž hižo druhdźe čitach – „Wyša cyrkej“ resp. delnjoserbsce „Wuša cerkwja“.

Mjeno „Oberkirche“ nasta, dokelž bě wona wodźaca porno tamnej, jenož ně­hdźe 200 metrow zdalenej, podrjadowanej Serbskej abo klóšterskej cyrkwi. „Klosterkirche“ mjenowany Boži dom w Choćebuzu bu po reformaciji tudyšej serbskej wosadźe za kemše přewostajeny. Tohodla rěka w ludźe tež „Wendische Kirche“. Tudyši Serbja praja wězo „Serbska cerkwja“ – tamnej pak „Němska cerkwja“, byrnjež ju w srjedźowěku Serbja natwarili. W njej mjenujcy předewšěm němske Bože słužby swjeća.

Měrćin Krawc z Delnjeho Wunjowa reaguje na „Zapósłane“ Marje Michałkoweje:

Knjeni Michałkowa twjerdźeše 11. meje w SN jako wotmołwu na diskusijny nastork dr. Měrćina Wałdy, zo njeje korporacija zjawneho prawa najbóle demokratiska forma zastupnistwa našeho ludu, ale towarstwo.

Měrćin Wałda z Njeswačidła wupraja so k „Zapósłanemu“, w SN ze 7. meje:

Helmut Richter a Dawid Statnik kri­tizujetaj, zo sym w swojim nastawku „Kak sej Serbja swoje połoženje rjane barbja“ něšto wopačne twjerdźił. Zazwonich tuž knjeza Richtera. Wón móžeše so na naju rozmołwu před wosomnaće lě­tami dopomnić, na kotrejž běchmoj wo sylnje woteběracej ličbje serbšćinu rě­čacych debatowałoj. Powědach jemu te­hdy wo swojim statistiskim naprašo­wanju a běchmoj sej přezjednaj, kak prekerna rěčna situacija je. Prašachmoj so, kak to dale póńdźe, jeli so ničo zasadnje nje­změni. Mjez druhim wón mi rjekny, zo pruwuje tež situaciju připosłucharjow Serbskeho rozhłosa. Při telefonje mi ­nětko praji, zo njeměješe za to tehdy někajki nadawk, kaž běch twjerdźił. Respektuju to, tež hdyž mam to hinak w pomjatku. Na situaciji, kajkuž sym wopisał, pak to ničo njezměni, a mamy za nju retomas dalšich přikładow. Wobža­ruju, zo njejsym z nim prjedy wo tym ­rěčał, kak so hišće na naju rozmołwu ­dopomina.