Zapósłane (20.07.16)
Hync Rychtaŕ z Lipska ma k přinoškej „Wukon małeje strony připóznać“, wozjewjenemu 15. julija w SN pod rubriku Rozmyslowane, slědowace přispomnjenja:
Přečitawši sej přinošk „Wukon małeje strony připóznać“ móžu awtorej jenož z wutroby přihłosować. Docpěty wuspěch Łužiskeje aliancy w Brüsselu nastupajo pruwowanje wudobywanja brunicy we Łužicy je připóznaća hódny. Runje tak je na druhim boku kritiske zhladowanje na dźěławosć Domowiny na wažnych polach našeho narodneho byća połnje woprawnjene. Bohužel so skutkowanje Domowiny často wobmjezuje na kulturne polo a na symboliske gesty. W bytostnych serbskich prašenjach pak su konkretne naprawy a wotpowědne wuslědki tola wjace hač skromne.
Hižo lěta słyšimy a čitamy wot Domowinskich funkcionarow skóržby wo dramatiskim stawje nastupajo serbski wučerski dorost. A kóžde lěto mjenuja nam wjetše ličby pobrachowacych wučerjow serbšćiny a dwurěčnych wučerjow za druhe předmjety. Što pak so stawa? Lěto pozdźišo słyšimy samsne skorženje, jenož ličby su znowa wjetše.
Zapósłane (05.07.16)
Rainer Domke z hornjofranskeho Küpsa pola Kronacha je koparsku europeadu w Južnym Tirolu sobu dožiwił a podawa tule swoje zaćišće:
Poprawom wšak běch w Italskej cyle hinašeho zarjadowanja dla: Tam přihotuja swjatočnosće k 125. posmjertninam pózdnjoromantiskeho basnika Oskara von Redwitza-Schmölza (mjeno je słowjanskeho pochada), kotrehož swójba z mojeje hornjofrankskeje domizny pochadźa. W Južnym Tirolu mějach tuž składnosć, sej jednotliwe koparske wubranki dokładnišo wobhladać. Běch drje jenički hornjofrankski fan z delnjołužiskimi, Choćebuskimi korjenjemi. Smědźach wjacore hry widźeć a při tym tež serbskich fanow dožiwić. Zadźiwane zwěsćenje tamnišeje nowiny Dolomiten, zo běchu „Serbscy fanojo starojo turněra“, móžu stoprocentowsce potwjerdźić. Bě to prosće sensacionelne serbskich přiwisnikow widźeć. Škoda, zo njeje so sportowy wuspěch muskeje wubranki poradźił. 5. městno angažowanych žonow mje wjeseli. Nadźijam so, zo móžu za štyri lěta w Korutanskej zaso pódla być. Wutrobny postrow woběmaj mustwomaj. Serbska wubranka, olé!
Zapósłane (23.05.16)
Wito Meškank ze St. Godeharta Eimbeckhausena piše k přinoškej „Cyrkwje njeměli předać“ w SN z 10. meje 2016:
Berlinski ewangelski biskop Dröge mjenuje předań prózdnych cyrkwjow, je „pozłoćić“. Chiba přitrjechi to za ewangelske cyrkwje, ale na přikładach biskopstwow Hildesheima w 1990tych lětach, Limburga a Kölna spočatk 2000tych lět, Berlina kónc 2000tych lět a Hamburga dyrbjeli spóznać, zo katolikojo z nuzy jednaja. Snadź hodźi so mobiliar wosadźe přewostajić, kotraž je swój přez wójnu, kaž w Chorwatskej abo Syriskej, zhubiła. Twarjenje a ležownosć pak zawjazujetej dale na městnje rozsudźić a jednać. Swjaty křiž móhł dale z wěže do kraja hladać. Cyrkej njehodźi pak so jeno z lutymi pjenjezami stabilizować, zo njeby so zwjezła, ale přewažnje z tym, zo ju wužiwamy.
Zapósłane (10.05.16)
Pawoł Rota z Ralbic podawa trěbne wudospołnjenje rozprawy w februarskim Věstníku wo powójnskich podawkach w Róžeńčanskej šuli nazymu 1945:
Zajimowani čitarjo Serbskich Nowin wědźa, zo jim Mikławš Krawc-Budyski prawidłownje rozprawja, što w Praze wuchadźacy měsačnik Česko-lužický věstník ze Serbow piše. K powěsći w februarskim wudaću wo „stawkowanju serbskich dźěći přećiwo němskim wučerjam w Róžeńće a w Ralbicach nazymu 1945“ chcył něšto dodać. Wo Ralbicach wšak ničo njewěm. W Róžeńće sym to dožiwił.
Wuchadźišćo: Z kóncom Druheje swětoweje wójny 8. meje 1945, z našim narodnym wuswobodźenjom, je w serbskim ludźe runjewon wubuchnyło narodne wědomje. Wot dorostłych je škrička přeskočiła na dźěći, kaž su to starobje wotpowědnje zrozumili a zwoprawdźić móc myslili. A to měješe wuskutk w šuli, kiž pak je z kolijow wujěł. Zo „su šulerjo němskeho wučerja zbili“, kaž to Věstník piše, wobswědčić njemóžu. Běch tehdy šuler 8. lětnika w Róžeńće.
Zapósłane (06.05.16)
Na přinošk Křesćana Krawca ze 17. měrca 2016 w Serbskich Nowinach poćahuje so Helmut Schippel z Njebjelčic:
Skerje připadnje zhonich wo přihłosowarjach pomjatneje tafle za zamordowaneho pólskeho nućeneho dźěłaćerja Staszeka we Łomsku. Poćah k němskej holcy bě jeho zahuba. Zasudźichu jeho k smjerći a nuzowachu mnohich cuzych dźěłaćerjow kaž tež Němcow a Serbow, jeho wotprawjenju přihladować. Na tule njeprawdu dyrbjało so trajnje dopominać. To móhło so stać z pomjatnej taflu pola Łomska abo, kaž su to w Njebjelčicach činili, ze skulpturu.
Zapósłane (25.04.16)
Zrudźaca powěsć so we Wotrowje rozšěri, zo je něhdyši šulski nawoda Jan Herman nimale 100lětny zemrěł. K tomu piše Jan Wjenk w mjenje Wotrowskich šulerjow:
Narodźiwši so do wulkeje swójby přežiwi Jan Herman hrózbnu Druhu swětowu wójnu a sta so w Radworju z wukubłanym nowowučerjom. Tam zezna w susodnej wsy pozdźišu mandźelsku Adelheid. Do mandźelstwa narodźichu so jimaj štyri dźěći. Jan měješe zbožo, přińdźe do Wotrowa a wučerješe z Janom Meškankom, Cyrilom Nawku, Francom Kubašom a Jurjom Grósom. Dźěći, mjez nimi mnoho ćěkancow, chodźachu dwaj lětnikaj hromadźe do jedneje rjadownje. To měješe tež swoje lěpšiny. Na jednej stronje słyšachu, što starša rjadownja wuknje a lěto pozdźišo bě to za nich wospjetowanje, su-li dokładnje kedźbowali. Při tym nawuknychu mnozy ćěkancy tež serbšćinu a stachu so samo pozdźišo wučerjo.
Zapósłane (19.04.16)
Pod nadpismom „Trjebaja Serbja hišće serbskorěčnu sorabistiku?“, poćahujo so na přinošk w SN z dnja 9. měrca, piše Christiana Piniekowa z Choćebuza:
Zapósłane (07.04.16)
Lubina Žurec-Pukačowa z Choćebuza piše wo koncertnym dožiwjenju w SLA:
Minjeny pjatk wječor dožiwi zajimowany publikum w rjanej nowej žurli na Budyskej Wonkownej Lawskej pisany program. Pjeć „Serbskich rejow“ Jana Pawoła Nagela – hnujace to zjednoćenje słowjanskich folklornych motiwow ze srědkami moderneje hudźby – koncert zahaji. Slědowacej dwě sinfoniji Leopolda Mozarta zadobyštej so na jara spodobne wašnje do wutrobow připosłucharjow. Swoju kuzłarsku mišterku je orchester SLA našoł we wuměłči Anett Baumann, kotraž bě solistka swětosławnych wiolinowych koncertow cyklusa „Štyri počasy“ Antonija Vivaldija. Dźakowano jeje zamóžnosći a wulkotnej interpretaciji zhromadnje z orchestrom pod wuměłskim nawodom Dietera Kempy wupřestrěwachu so zynki a wobrazy nalěća, lěća, nazymy a zymy po žurli: Ptački spěwachu a žołmički pluskotachu, słónco smaleše a njewjedro hrožeše.
Tele koncertne dožiwjenje běše woprawdźe wobkuzłace, a z dušu połnej rjanych zynkow so publikum dźakowaše. Škoda, zo bě jenož tak mało ludźi přeprošenje sćěhowało.
Zapósłane (23.03.16)
Křesćan Buk z Drježdźan wupraja so k njedawnym wólbam krajnych sejmow:
Njedźelu tydźenja běchu w třoch zwjazkowych krajach nowy krajny sejm wolili. Wuslědki su wostrózbjace, knježerstwowe strony zhubichu, hač na Porynsko-Pfalcsku, swoju dotalnu wjetšinu. Wina na tym je prawopopulistiska strona AfD, kotraž je we wšěch krajach dwucyfrowe rezultaty zdobyła.
Rozbudźacy nastawk w Pomhaj Bóh – hódny rozšěrjenja
W februarskim čisle měsačnika Pomhaj Bój, na stronomaj 4 a 5, je wozjewjena reportaža wo wotprawjenju młodeho Polaka w lěće 1942 njedaloko (Njeswačanskeho) Łomska – kak je tomu dóšło, kak je so wobwěsnjenje wotměło a što so w lětach po tym w tym zwisku stawaše. Awtorka Trudla Malinkowa je slědźiła a zezběrała fakty, da wočiswědka rěčeć a storhnje z tejle dokumentaciju podawk ze zabyća do njezabyća.
