Zapósłane (17.06.15)
Měrko Šołta z Budyšina k přinoškej w póndźelnych Serbskich Nowinach slědowace znapřećiwja:
We wudaću SN z 15. junija na 1. stronje w rozprawje wo hłownej zhromadźiznje Zwjazka serbskich spěwarskich towarstwow cituje so Pětr Cyž, poćahowacy so na interview w Předźenaku z 22. meje, na sćěhowace wašnje: „Wotpokazał je Cyž ‚časćiše twjerdźenja kaž njedawno w rozmołwje SN z Měrkom Šołtu, zo spěwamy zastarsku literaturu‘.“
Zapósłane (16.06.15)
Mikławš Krawc z Budyšina poruča nowu dokumentaciju wo dobje po 1945:
Drježdźanska krajna centrala za politiske kubłanje je wudała knihu „Fremde – Heimat – Sachsen“. Na cyłkownje 406 stronach z 71 fotami a dalšimi zwobraznjenjemi su wozjewjene dokumenty z wjacorych archiwow a wosobinske dopomnjenki k nam do Sakskeje wot lěta 1945 přišłych ludźi ze Šleskeje, Čěskeje a Madźarskeje.
Pisa so wo jich ćežkim dóńće w cuzej wokolinje, wo jich boju wo třěchu nad hłowu a wšědny chlěb. Wšojedne, hač mjenujemy přichadnikow ćěkancow, přesydlencow abo noworatarjow, z nimi je so socialna struktura a pola nas we Łužicy tež rěčna situacija změniła. Wjele je rěč wo wosobach a podawkach w Budyskim wokrjesu – často su wosebje Droždźij, Poršicy a Njechorń mjenowane, ale tež Chelno a Baćoń. Wuzběhuje so, zo běchu wsy wuchodnje Budyšina po Druhej swětowej wójnje hišće přewažnje serbske.
Zapósłane (12.06.15)
W zwisku z rozprawnistwom wo 25lětnym wobstaću Choćebuskeho Serbskeho domu praša so Ludmila Budarjowa z Hornjeho Hajnka „Na Hermanna Niermannowu załožbu zabyli?“ a měni:
Zapósłane (10.06.15)
Róža Wokowa z Kulowa piše wo wuspěšnym dźěle Łužiskeho almanacha:
W meji swjećeše kružk awtorow Łužiski almanach w Kamjencu dźesaćlětne wobstaće. Sponsorojo towarstwa su předewzaća kaž zawod Sakske chorhoje, Raiffeisenska kupnica, WBK a Ewag Kamjenc. Tež wokrjesna radźićelka Petra Kockert a Kamjenski wyši měšćanosta Roland Danz kružk awtorow skutkownje podpěrujetaj. Jeho předsyda dr. Dieter Rostowski móžeše na dźesać wudaćow a dwě wosebitej z nich jako poradźene žně pokazać. W knižkach wozjewichu 318 přinoškow wot 170 towarstwu přisłušacych awtorow. Někotři z nich jewjachu so samo hač do dźewjeć razow. Tak předstajichu 38 portretow zasłužbnych a njezapomnitych wosobinow, kaž załožerja Kamjenskeje chorownje lěkarja Behnischa, serbskeho jurista dr. Cyža, Jana Skalu, zbóžnoprajeneho kapłana Alojsa Andrickeho, Konrada Zusu a dalšich.
Zapósłane (03.06.15)
Budyšan Julian Nyča wupraja so k njedawnemu festiwalej „Wočiń woči!“:
Zapósłane (26.05.15)
Hinc Šołta z Lauterbacha so k rozprawam w SN wo podawkach 1945 we Łužicy pjera jima:
Tónkróć wšak běše stawk na tym wina, zo dóstach wudaće Serbskich Nowin z 15. meje hakle póndźelu do rukow. A w Předźenaku mje wosebje třeća strona zajimowaše, dokelž wobeju awtorow kusk znaju abo so na njeju rady dopominam.
Zapósłane (18.05.15)
Dospołnosće dla poda Zala Cyžowa z Chrósćic dodawk k přinoškej w SN z dnja 11. meje „Nowy započatk wopominali“:
Pjatk, 8. meje, spominaše Domowina na jeje znowazałoženje po Druhej swětowej wójnje. Wopomnjenska tafla na pódlanskim domje Wjeselic statoka wosrjedź wsy w Chrósćicach dopomina na wonu 10. meju 1945. W tymle domje započinachu so stawizny Domowiny znowa pisać, po tym zo běchu ju fašisća 1937 zakazali.
Předsyda Domowiny Dawid Statnik mjenowaše znowazałožićelow našeje narodneje organizacije. Dalši Chróšćan, kotryž tohorunja ke kruhej znowazałožićelow słušeše, běše znaty serbski husler a horliwy Serb Jurij Mencel, wo kotrymž tež mólba jako husler, zhotowjena wot Conrada Felixmüllera, eksistuje.
Zapósłane (13.05.15)
Sieghard Kozel ze Stróže wobdźěli so minjeny kónc tydźenja na swjatočnosćach k 70. róčnicy wuswobodźenja wot fašizma w Berlinje.
Zapósłane (11.05.15)
Priwatny docent dr. Timo Meškank z Lipska přispomnja k přinoškej Trudle Kuringoweje „K 70. róčnicy znowazałoženja Domowiny“ w SN 7. meje:
Po statistice Arnošta Černika z lěta 1956 bě w Hornjej Łužicy 57 976 Serbow žiwych, w Delnjej Łužicy pak 22 120 Serbow. Hłowny kriterij kategorizacije Serb bě Černikej wobknježenje serbskeje rěče. Wuprajenje Trudle Kuringoweje w sćěhowacymaj sadomaj je tuž wopak: „Spočatk 50tych lět započachu w Delnjej Łužicy kulturnje dźěłać, wobchadna rěč pak bě němska. Byrnjež hišće 1 730 ludźi serbšćinu wobknježiło, ju woni hižo njenałožowachu.“ Proces wotwobroćenja wot serbstwa je so w 50tych a 60tych lětach pospěšił, dokelž bě so Domowina do słužby SED přahać dała. Tole wšak so w katolskej Hornjej Łužicy tak zahubnje na narodnu substancu njewuskutkowa, dokelž běchu tu katolscy duchowni a wučerjo nadal zepěra narodneho žiwjenja. Mjez druhim namaka to swój wotbłyšć w kruhu akademikarjow, kotryž schadźowaše so wot srjedź 60tych lět. Tam přednošowachu wučerjo kaž Jan Meškank (nic Měškank, kaž awtorka piše), zo bychu Serbam narodne a nabožne wědomje skrućeli.
Zapósłane (08.05.15)
Lejna Šramina z Pančic-Kukowa wupraja so k přinoškej w SN „Wutřěle artilerije Róžeńčansku cyrkej zničili“:
Hnydom při čitanju artikla so dopomnich, kak běch to jako dźewjećlětna sama dožiwiła. Mój njeboh nan bě jara nabožny čłowjek a wudźeržowaše k patrej Konradej Mawderej wuske zwiski. Wón bydleše w tutym strašnym času wojowanjow wokoło Róžanta a dalšich delanskich wsow w klóštrje Marijinej hwězdźe. W našim staršiskim domje na Kimbarku přebywachu w bojowniskich dnjach někotři němscy oficěrojo, kotřiž wottam frontu do směra na wuchod wobkedźbowachu.
