Rafaela Zahrodnikowa z Chrósćic podawa tule někotre mysle jako serbska hospoza, mać a mandźelska k martrownemu tydźenjej a k přihotam lětušich jutrownych swjatych dnjow:
Połna zaćišćow a wočakowanjow sym martrowny tydźeń zahajiła. Tójšto pilnych a přeswědčenych ludźi je Božu mšu na bołmončku wuhotowało a wobrubiło. Wšitkim wutrobny dźak, běše to woprawdźe dostojny zazběh do swjateho martrowneho tydźenja.
Lětsa je, kaž tež hižo loni, nadobo wšitko hinak. Što pak nětk budźe? Kelko kwěćelkow za konje mam přihotować, kelko tykanca abo kołbasy mam skazać? Ma to wšo scyła hišće zmysł? Sym wo tym přeswědčena, zo ma tež tele wužadanje pandemije dla wulki zmysł. Bóh tón Knjez chce nas pruwować, a sym sej wěsta, zo naš mały serbski lud tele pruwowanje derje wobsteji.
