Günter Sodan, bywši wjesnjanosta Malešanskeje gmejny, je našoł „Wuznamne wotkryće za swět pčołarjow“:

Hadam Bohachwał Šěrach (1724– 1773), serbski ewangelski farar w Bu­dyšinku, běše tež jako spisowaćel jara ­aktiwny. Wulku kedźbnosć zbudźi ze swojimi publikacijemi wo pčołarstwje.

W swójskich studijach Šěrachoweje fachoweje literatury wo pčołach sym, po mojim měnjenju, sensacionelny fakt wotkrył. Dotal su naši pčołarjo z toho wuchadźeli, zo běše hač do něhdźe lěta 1853 wuwzaćnje ćěmna pčołka (apis mellifera) naša domjaca pčołka.

Šěrach pak wopisuje w swojej knize „Melitto Theologia“ 1767 hižo matku swojich domjacych pčołkow (kotrež so hižo w lěsu njeplahuja) sćěhowace: „Wona je woprawdźe rjeńša dyžli kóžda druha pčołka, přetož sym sej wšitke pčoły njeličomne razy wobhladował. Na chribjeće je wona cyle swětłobruna a jeje brjuch je ćěmneje złotožołteje barby.“

Madlen Domašcyna, referentka za wědomostnu komunikaciju a zjawnostne dźěło w Serbskim instituće (SI) reaguje na wozjewjenje nałožowanje serbskeje rěče nastupajo:

Přilopk Marcela Braumana wot 23. nowembra je dobra składnosć, wšěch zajimcow na Institutny dźeń zajutřišim, srjedu, wot 14 hodź. do Serbskeho domu přeprosyć. Tam zhonja wopytowarjo wjac wo dźěle a projektach Serbskeho instituta a maja, nimo přednoškow, składnosć so z wědomostnicami a wědomostnikami rozmołwjeć. Nimo toho prezentuje Serbski institut w posterach a bjezposrědnje při ličaku praktiske poskitki za wšěch, kotřiž so za serbsku rěč, kulturu a stawizny zajimuja. Tute digitalne pomocne srědki hodźa so tež derje we ­wučbje serbšćiny abo stawiznow zasadźić. Hakle 20. nowembra rozprawjachu Serbske Nowiny pod titulom „Wodźenje po serbskim interneće“ (str. 4) wo přednošku Juliany Kaulfürstoweje, moti­watorki za serbsku rěč (do toho wědomostna sobudźěłaćerka w Serbskim instituće), w kotrymž wona mjez druhim tute digitalne poskitki předstaji.

Jan Wjenk z Wotrowa piše:

Na pjećlětny jubilej sejmika čujach so wćipnosće dla być přeprošeny. Hižo do přijězda na nawjes w Njebjelčicach napadnje mi wulka ličba awtow na parkowanišću, tak zo dyrbjach za městnom na pódlanskich dworach pytać. Z wulkej zhromadnosću zastupjerjow, připosłucharjow a medijow njebych ličił.

Jako prěnja rěčnica z Delnjeje Łužicy powita nas knjeni Edith Pjenkowa, zhladujo krótko tež na předstawizny. Z jednorymi słowami přirunowaše, zo trjeba kóždy štom, kotry sadźiš, wěsty čas, prjedy hač wotrosće a płody njese. Tež ćěsto dyrbi so hibać, prjedy hač móžemy z toho chlěb napjec.

Tak je so sejmik poněčim wuwiwał. Dźensa móžemy na prěnje wuslědki zhladować. Tři hodźiny trajace zetkanje njebě wostudłe, skerje jara zajimawe z krótkimi hudźbnymi spěwami, štož so mi tež lubješe. Jednotliwe přinoški spisowaćelow tež z Čěskeje, Pólskeje a z druhich narodow běchu rozmyslowanja hódne za nas Serbow, ale tež pozbudźowace za dźěło a připóznaće za sejmik.

Stanij Statnik z Ralbic: Wobnowjenje Chróšćanskeje cyrkwje – Moje wosobinske měnjenje a dodawk k rozprawnistwu w Serbskich nowinach 23. oktobra a 2. nowembra 2023:

Tež ja sym sebi wobnowjenu Chróšćansku cyrkej wobhladał a mam k tomu moje wosobinske měnjenje. Wšelakim nowym elementam móžu bjeze wšeho přihłosować, ale nic wšitkim.

Sym so prašał, kak je pomnikoškit modernym abstraktnym nowosćam we wot baroka dominowacej cyrkwi zelenu swěcu dać móhł. Tute elementy maja zawěsće w nowej cyrkwi abo kapałce swoje woprawnjenje, ale tu w Chróšćan cyrkwi? A hač je swětłošěre wobarbjenje drjewoweho plestra pod ławkami praktisce, zawěsće so počasu pokaza.

Tohodla sym ze zajimom čitał w Serbskich Nowinach z póndźele, 23. oktobra, přilopk awtora Maximiliana Grubera a móžu so jeho zwěsćenjam nastupajo wobnowjenje Chróšćan cyrkwje jenož přizamknyć. Jeho wuprajenju, zo je sebi tu něchtó chcył pomnik stajić, bych hišće přidał, zo chcyše tu dalši slědy zawo­stajić.