Awtor Jurij Łušćanski nawjazuje na zwjeselacy dobry wothłós na swój přinošk „Ćišćernja Nowa Doba a Yad ­Vashem“ we wudaću našeho wječornika ze 4. junija a dodawa:

Nastawk přihotujo běch mnohich ludźi narěčał a so za dalšimi informacijemi prašał. Ale hakle po wozjewjenju zhonich dalše fakty. Jedna z prěnich, kotraž je mi pisała, běše Terezija Kubašec. „Do Two­jeho přinoška hišće mjena faluja. Tež ­ja běch tam korektorka a do toho sym pismikistajerstwo nawuknyła, to pak hišće na Drjewowych wikach. Do šule jězdźachmy do Drježdźan, ale jenož na jedyn dźeń. A mějach-li wječornu změnu, dyrbjach po šuli hišće na dźěło chwatać. Mój najlubši mišter bě Jurij Grofa ...“ Ze slědowaceho telefonata zhonich, zo běše z powójnskeje takrjec załožerskeje generacije serbskich ćišćerskich dźěłaćerjow z Tereziju hišće dalša sobudźěłaćerka, Angela Rabowa. Derje by było, byštej-li wonej něšto wo spočatkach serbskeho „čorneho wuměłstwa“ po Druhej swě­towej wójnje w Budyšinje napisałoj. A Kubašec so hišće na njeboh kolegow, kaž Jana Hendricha, Handrija Róžu a Jurja Wünschu, dopomina.