Měrćin Wagner z Radworja zwuraznja swoje měnjenje k přinoškej „Šamotownju we Wětrowje zawru“:

Za mnje běchu pjatk, 2. meje, wozjewjenja w nowinach chětro wostrózbjace. Rano čitach w Sakskich Nowinach (SZ) wo zawrjenju Wětrowskeje šamotownje, wječor potom tu w našim wječorniku, zo na wšěch 200 ludźi swoje dźěłowe městno zhubi.

A hišće krótke potwjerdźenje ze stron dźěłarnistwa w SZ: Kónc je wobzamknjeny, zawod wuchować móžno njeje! Potajkim njejsu tež žanežkuli prócowanja wo zdźerženje tohole něhdy tak wuznam­neho dźěłodawarja w našich serbskich wjesnych kónčinach!

Kak to začuwam, hdyž tola sam wosobinsce docyła potrjecheny njejsym? Po dokónčenju studija 1964 bě nowa Wětrowska šamotownja moje prěnje dźěłowe městno jako absolwent Inženjerskeje šule Budyšin. Zhladujo na wony wuspěšny čas w zawodźe mam tola hišće wěsty emocionalny poměr k zawodej a k aktualnemu wuwiću.