Wo ćežach w tradicionalnym pjekarstwje a wo pobrachowacym dorosće
Budyšin/Rakecy (SN/bl). W Budyskim wokrjesu je jenož hišće mało wuwučenych pjekarjow. Hišće mjenje jich w tymle powołanju woprawdźe swoje pjenjezy zasłuža. A nimale nichtó wjac powołanje pjekarja njenawuknje.
Tónle problem znaje tež Rakečanski pjekarski mišter Clemens Brězan. Po dołhim času změje wón wot noweho wukubłanskeho lěta zaso wučomnika w zawodźe. „Zo je so docyła hišće něchtó přizjewił a chce so z pjekarjom stać, mje woprawdźe překwapja“, praji mějićel Clemens Brězan. Rjemjesło so dale a bóle wosłabja, tak tež pjekarstwo. „Je hotowa katastrofa, docyła někoho namakać, hač wučomnika abo wuwučeneho rjemjeslnika“ wón měni. Snadna zasłužba, ćežke a napinace ćělne dźěło a njepřihódne dźěłowe časy, to su jenož někotre přičiny, kotrychž dla nimale žanych młodych pjekarjow wjac nimamy.