Skónčnje kónc diskriminacije

pjatk, 28. januara 2022
artikl hódnoćić
(0 )
Marko Wjeńka

Derje so hišće dopominam, kak běch jako­ mały hólčec ze staršimaj w Drježdźanach po puću. Naraz přińdźe nam Afričan napřećo, snano student. „Hladaj, čornuch!“, rjekny naša mać. Hišće nihdy njeběch čłowjeka z čornej kožu takrjec wosobinsce zetkał. W knize „Swět wokoło nas“, kotruž tehdy jako dźěćo lubowach, su tónle wuraz tohorunja wuži­wali. To pak je so změniło. Wšelake wopřijeća su so z našeho wšědneho rěčneho wobłuka zhubili, dokelž su „diskrimi­- nowace“. Druhdy so prašam: „Štó poprawom postaja, što je diskriminowace?“

Jako běch jako młodostny z bratrom z kolesom w Słowakskej po puću, so nas wobydlerjo trochu ćmowšeje kože pra­šachu, zwotkel smój a dokal chcemoj. W rozmołwje z namaj woni runjewon hordźe rjeknychu: „Sme Cigáni – smy Cyga­nojo.“ Dźensa je wony „cyganski steak“ w hosćencach Němskeje dawno přemjenowany a z „cyganskeje juški“ w škleńcach je někajka „popjerjowa“ nastała. To dyrbju druhdy na naše tehdyše zetkanje w Słowakskej myslić. Hač drje su nam ludźo tam dźensa dźakowni?

wozjewjene w: Rozmyslowane
Prošu přizjewće so, chceće-li komentar podać

Serbska debata

nowostki LND