Smjerdźaca (MiR/SN). Zo móže takrjec „sucha“ maćizna jara žiwa naležnosć być, su zašłe dny dźěći w Smjerdźečanskej LIPJE­ w nošerstwje Serbskeho šulskeho towarstwa dožiwili. We wobłuku prózdninskeho campa su so wone z digitalnym swětom medijow zaběrali.

Mjez nimale 30 wobdźělnikami běštej Mirija Šołćic a Tereza Maćijec. Woběmaj běštej maćeri radźiłoj, so na campje wobdźělić. „Spočatnje prawje njewědźach, što tu wšitko budźe, jenož zo póńdźe wo techniku. Wjeselu pak so, zo sym pódla“, praji Tereza. „Sym spěšnje prajiła, zo chcu sej na camp dojěć“, powěda Mirija, „wšako je mi mać powědała, zo budźe tu pos pódla. To je mje jara wabiło.“ Zdobom pak stej sej šulerce 4. lětnika spěšnje wotkryłoj składnosć, so z nowymi medijemi zaběrać. „Wědźach, zo zeznajemy wjele noweje techniki“, praji Tereza.