Wuježk (MaK/SN/bn). Mjeztym hižo dźewjeć lět pěstuja ewangelscy serbscy wěriwi z Wuježka a wokoliny znowa wožiwjeny, prěnjotnje w lěće 1858 nowinarsce dokumentowany nałožk rańšeho jutrowneho spěwanja. Tež lětsa zetkachu so minjenu njedźelu krótko do schadźenja słónca něhdźe 30 ludźi – nimale telko kaž w zašłych lětach – wšěch generacijow mjez druhim z Bukečanskeje wosady a z Budyšina na ze swěčkami a wohenčkom rozswětlenym Pawlikec statoku pod Čornobohom, zo bychu zrowastanjenje Jezusa ze serbskimi kaž tež z němskimi kěrlušemi swjećili. Tuchwilnym hygieniskim předpisam wotpowědujo dodźeržachu wšitcy přitomni wěstotny wotstawk a wužiwachu škitne nahubniki.
Wuježčanskemu spěwanju přizamkny so serbsce wuhotowana nutrnosć. Friedhard Krawc ze Słóńcy (Großschweidnitz) čitaše z 1. lista japoštoła Pawoła Korinćanam. Epistla namołwja wěriwych, zrowastanjenje Zbóžnika wobstajnje wobswědčeć: „To je naše poselstwo a to je wěra, kotruž sće přiwzali.“