Wot lěta 1996 ma wosadna cyrkej swjateju Pětra a Pawoła w Hornim Wujězdźe cyle wosebity nadawk. Ale tež nimo toho ma Boži dom někotre wosebitosće, kotrež su hódne, zo sej jón bliže wobhladaš.

Horni Wujězd (UM/SN). Wodnjo a w nocy a sydom dnjow wob tydźeń je daloko widźomna Hornjowujězdźanska cyrkej swj. Pětra a Pawoła wočinjena. Wot 5. meje 1996 słuži wona – jako prěnja w pjeć nowych zwjazkowych krajach a dotal jenička w Hornjej Łužicy – jako awtodróhowa cyrkej. Potajkim móžachu njedawno takrjec slěbornu róčnicu swjećić. „Bě to ideja mojeho předpředchad­nika Handrija Blumensteina“, zhladuje farar Marko Mitzscherling na młódše stawizny. Wot toho časa je nimale 200 lět stara cyrkej jako městno nutrnosće a nutřkowneho měra wšitkim pućowacym na bliskej awtodróze A 4, ale tež wšitkim dalšim přistupna. „Tu móžeš so pomodlić, swěčku zaswěćić a so do wopomnjenskeje knihi zapisać“, farar rozłožuje.