Hłowny wukon pčołkow njeleži w produkciji mjedu, ale w popróšenju kćenjow
Ze swojeje „ranch“, kotraž leži trochu na hórce, ma Günter Sodan krasny pohlad na Budyšink. Z wjesku w Malešanskej gmejnje jeho wosebity poćah zwjazuje, a to w dwojim nastupanju: Jako bywši wjesnjanosta Malešanskeje gmejny postara so Günter Sodan wo to, zo bu najwuznamniši syn Budyšinka, Serb Hadam Bohuchwał Šěrach, na wosebite wašnje počesćeny. Po tym zo běchu lěta 2001 bywše składźišćo tamnišeho ryćerkubła na wjesny kulturny centrum přetworili, da komuna na namjet swojeho tehdyšeho wjesnjanosty na nim wopomnjensku taflu připrawić, kotraž bu 4. meje 2002 – potajkim nimale před 20 lětami – poswjećena. Šěrach njebě sej we 18. lětstotku jenož jako spisar serbskich wučbnicow a wědomostnych spisow mjeno stworił, ale zdoby sej samo mjezynarodne mjeno jako pčołar a slědźer. Wón wozjewjowaše knihi a dalše wědomostne spisy wo pčołarstwu a załoži w lěće 1768 w Budyšinku prěnju pčołarsku šulu. A to je druha runina, na kotrejž so Günter Sodan z Budyšinkom a wulkim synom tejele wsy zwjazany čuje.
