Nic jenož na wsach, ale tež w městach maja mnozy domjacy skót. Něchtóžkuli nimo toho drobny skót plahuje. Wšitcy so wo strowotu swojich dwu- abo štyrinohatych lubuškow prócuja. K tomu ­přinošować chce naša serija z pokiwami z weterinarneje mediciny. (21)

Zo druhdy něhdźe jónu po ćěle swjerbi, hač bychu mrowički na nim běhali, to drje tež kóždy z nas znaje. Potom je derje, hdyž maš někoho, kiž ći mału masažu da. Pola wjetšiny našich lubych štyrinohačow by tajka masaža přez cyły dźeń witana była.

Hdyž pak počinaja so psy a kóčki nadměrnje drapać abo samo kusać, su njeměrne, abo maja hižo wobłuki w kožuchu bjez kosmow a z čerwjenymi blakami na koži, to často wjac za tym tči.

Wězo su druhdy změny w systemje hormonow abo alergiske reakcije z přičinu. Tola runje psy a kóčki, kotrež su wjele wonka po puću, ćěrjo a honjo so přez ­wysoku trawu, kerki abo po lěsu, nazběraja sebi njelubych sobuwobydlerjow – tchi.

Eksistuja wšelke družiny tchow, tak na př.: psyče, koče abo nuklace tchi. W srjedźowěku su tchi šćurow (něm.: Ratten) čorny mór přenjesli.