Miłoćicy (SN/mwe). Tójšto ludźi zbliska a zdaloka je sej kónc tydźenja w Miłočanskej skale wudźěłki lětušeje, 12. mjezynarodneje wuměłskeje dźěłarnički wobhladało. Wčera su z małym swjedźenjom zarjadowanje zakónčili, na kotrymž bě so dwanaće rězbarjow a kamjenjećesarjow z Bołharskeje, Danskeje, Ukrainy, Čěskeje a Němskeje wobdźěliło. „Dźěłarnička bě tež lětsa zaso wulkotna a znowa na wysokim niwowje“, podšmórny Hubert Lange, čłon předsydstwa towarstwa Kamjenjak, kotrež měješe zarjadowanje na starosći. Přesadźowanje skulpturow sobotu wječor pak dyrbješe přemało zajima dla bohužel wupadnyć. Tohodla budu tež lětuše esponaty dźěłarnički we wosebitym katalogu, kotryž přichodne dny zestajeja, přewažnje online poskićeć.
Na wustajeńcy dweju serbskeju wuměłčow směmy so w septembrje w Budyšinje wjeselić. Wustajatej Iris Brankačkowa a Wórša Lanzyna. Wobě stej ze swojim dźěłom we Łužicy zakótwjenej. Lanzyna, kotraž by jako młoda wuměłča rady w Berlinje wostała, na kotruž pak čakaše w LND w Budyšinje dźěło jako wuhotowarka, čerpa wosebje w swojim wobšěrnym keramiskim tworjenju ze serbskeje ludoweje kultury. Tež Brankačkowa, wona je tohorunja wuhotowarka, nachadźa temy za swoje molerstwo we łužiskej krajinje. Jutře, sobotu, w 15 hodź. wotewru w Muzeju Budyšin wustajeńcu „Wo prěčenju rěkow“ z molerstwom Iris Brankačkoweje. Na zarjadowanju porěči Marius Winzeler, kotrehož smy w junijskim Rozhledźe předstajili. 19. septembra we 18 hodź. wotewru přehladku twórbow Wórše Lanzyneje w Serbskej kulturnej informaciji.
Ćisk je po mjenje sydlišćo pod ćisami, kerkami z mjechkimi jehličkami a čerwjenymi na jahody podobnymi płodami, kajkež tež na statoku Doris Kasper w Ćisku nadeńdźeš. Tradicionalny statok wabi k wočerstwjenju, rozmyslowanju a ke kreatiwnemu dźěłu. To 42lětna mać, něhdyša archeologowka, kreatiwna hłójčka, mentalna trenarka a mjeztym tež awtorka wužiwa.
Jako dźěćo hižo bydleše Doris Kasper hromadźe ze swojej wowku na statoku wosrjedź Ćiska. Staruška w narodnej drasće bě jej stajnje z přikładom. Hišće dźensa často na nju mysli. Wona bě w wnučce lubosć k serbskosći, ale tež k statokej, wokolinje a wěrje zakorjeniła.
Městno wotpočinka a wočerstwjenja
Budyšin (CRM/SN). Wirtuozne reje, poskićene na wiolinje wot rodźeneje Budyšanki Anett Baumann, kotraž je wot lěta 1998 čłonka Sakskeje statneje kapały Drježdźany, a za křidłom wot koncertneje pianistki a komponistki Liany Bertók, zaklinčachu minjenu njedźelu w Muzeju Budyšin. Publikum dožiwi program wulkeje klasy. Tón je pianistka jako dobra znajerka tež serbskeje hudźbneje literatury zestajiła a nětko tež sama moderěrowała. Pod hesłom „Skoki na trunach“ zaklinčachu tohorunja twórby, kotrež smědźa so zdobom jako wurywanki wobhladować. Tak wuchadźeštej interpretce wot kruchow serbskich komponistow a namakaštej wotpowědniki w mjezynarodnym repertoirje. A woznam „skoki“ so dale a bóle rozšěrješe: Trunowe skoki njetworjachu jeno syntezu z tastowymi skokami, ale zdobom dalše wulke skoki ze Serbow k našim bliskim susodam a samo do zdalenych kutow swěta.
Lětni serial SN10. dźěl
Nad krajinowym twarom „Wucho“ w Hamorje słónco smali. Wot zesušeneje bruneje trawy wotzběhuje so swětłokamjenjaty areal. Rynki za přihladowarjow tworja tu mału arenu.
To je Dźiwadło we wuchu při Bjerwałdskim jězoru, něhdźe poł kilometra wot Hamorskeje turistiskeje informacije zdalene. „Jónkrótne stawizny jewišća započachu so z idejowym wubědźowanjom we wobłuku mjezynarodneje dźěłarnički w lětomaj 2003/2004. Wuměłcy běchu namołwjeni, wo wuhotowanju krajinoweho parka Bjerwałdski jězor rozmyslować“, powěda Roman Krautz, nawoda zarjada za tónle krajinowy park w Hamorskim gmejnskim zarjadnistwje. Namjet Polaka Jarosława Kozakiewicza je jury tehdy najbóle přeswědčił. Tak nasta hoberskemu wuchu runacy so krajinowy objekt a z nim wone dźiwadło pod hołym njebjom, poswjećene lěta 2007.
Wutrobne smjeće Swjetanki Kiriloweje- Schnorrbusch je hižo zdaloka słyšeć, hdyž so wopytowarjo po Miłočanskej skale rozhladuja. „Chcych sej hižo dlěje Hornju Łužicu wotkryć. Z wobdźělenjom na lětušej mjezynarodnej dźěłarničce mam skónčnje składnosć za to“, praji mi 1956 rodźena rězbarka.
Dešno (SN/at). Domizniski muzej w Dešnje wobsteji mjeztym 35 lět. To chcedźa sobotu ze swojimi wopytowarjemi woswjećić. Muzejownicy a jich angažowani pomocnicy njestarachu so jenož wo wotměnjawy program, kotryž wjelelětnej tradiciji kulturnišća wotpowěduje. Woni budu swojim hosćom wězo tež poboku. Za muzejowu nawodnicu Babettu Zenkerowu je sobotny swjedźeń witana składnosć, zo by po dlěšej tworićelskej njepřitomnosći a nawróće do wšědneho muzejoweho dnja jubilejne zarjadowanje sobu přihotowała. Za wosebje wažne Babette Zenkerowa při tym ma, hódnoćić Eriku Jahnowu. Wona bě nastork dała a sama na čestnohamtskej runinje to zeskutkowniła, na čož móžeštej nětčiša nawodnica a jeje team nawjazać a Dešnjanske muzealne zarjadnišćo na to wuwić, štož dźensa je.
Wo hudźbne přinoški staraja so Serbska reja, hercy z Düppela ze srjedźowěkowskej muziku a spěwytwórc Bernd Pittkunings. Rjane dožiwjenje budźe wopytowarjam zawěsće drastowa přehladka z eksponatami ze srjedźowěka hač k twórbam Serbski modern.