Budyšin (CRM/SN). Po mnoholětnej tradiciji wuhotowa Budyski cyrkwinski hudźbny direktor Friedemann Böhme z katolskim tachantskim chórom k zakónčenju seriala nyšporow z duchownej hudźbu minjenu njedźelu w tachantskej cyrkwi wosebity program. Tónraz zbudźichu wulku kedźbnosć twórby Johanna Gottfrieda Naumanna. Wón słuša do wuměłcow, kotřiž běchu swój čas jara znaći, po smjerći pak na nich bohužel bórze zabychu. Nětko dožiwjeja jeho twórby jako wurywanki renesansu.
„To běše zaso jónu wulkotne. Tajke něšto dotal hišće słyšeli njejsmy“, běše minjenu njedźelu po dobrej hodźinje hudźby a rozpominanja z wopytowarstwa słyšeć, kotrež pjelnješe wulki Boži dom nimale hač dozady. W Drježdźanach 1741 rodźeny wróći so Naumann po studijach w Italskej do sakskeje rezidency. Młodemu hudźbnikej dowěrichu najprjedy zastojnstwo druheho komponista při Dwórskej cyrkwi a pozdźišo te wysoko dotěrowaneho kapałneho mištra a dwórskeho hudźbneho direktora.
24. septembra 1893 dožiwi Delnja Łužica prěni serbski koncert. Na studentskej schadźowance 6. awgusta w Rakecach běchu so za tak krótkodobny termin rozsudźili a so na městno dojednali – na Bórkowski hosćenc „Blejcha“. Hornjoserbja poskićichu za to wšu móžnu pomoc: Nazwučowachu spěwy, Marko Smoler da sto programowych zešiwkow ćišćeć, kotrež studenća wabjo za koncert rozdawachu. W Bórkowach bě potom 24. septembra swjedźenska žurla „Blejcha“ połnje wobsadźena. Postrowne słowa přednjesechu hłowny starši Arnošt Herman, domjacy farar Korjeńk a farar Krušwica z Wjerbna. Nimo hudźbnych poskitkow Hornjoserbow rozwi so zhromadne spěwanje narodnych a ludowych pěsnjow, tak „Hyšći Serbstwo njezgubjone“, „Ja Słowjan som“, „Našo Serbstwo z procha stawa“ abo „Lubka leluja“. Póndźelu na to wšitcy studenća samo hač do Lubnjowa čołmikowachu. Prěni delnjoserbski koncert žněješe w nowinach dosć dobry wothłós. Tež nowina Cottbuser Anzeiger pisaše, zo bě so „cyłe dźěło derje radźiło“ a wšěm připosłucharjam „je so nimoměry derje lubiło“.
Mikławš Krawc
Radwor (SN/bn/MiR). Wčerawša 24. literarna kermuša Ludoweho nakładnistwa Domowina w Radworju bě zdobom zakónčenje čitanskeje turneje LND. Kaž hižo w Ralbicach, Worklecach a Pančicach-Kukowje tworješe antologija „Hura, prózdniny“ ćežišćo zarjadowanja.
Na žurli hosćenca „Meja“ čitaše wčera Pětr Dźisławk swoju krótkokriminalku „Detektiwojo na hrodźišću“, Dušan Hajduk-Veljković zabawješe připosłucharjow z powědančkom „Zajac“ a Lubina Hajduk-Veljkovićowa předstaji wurězk ze swojeje stawizny „Jejko z Beskidow“. Jeje powědančko njeje jenož w ćišćanej wjazbje, ale je tež jako dźěl słuchoknihi wušło.
Něhdźe 80 zajimcow bě wčera na literarnej kermuši přitomnych, mjez nimi mnohe swójby kaž tež starši ludźo. Zdobom předstajichu šulerki a šulerjo rjadownje 4a Radworskeje zakładneje šule „Dr. Marja Grólmusec“ swój spěw „Naše prózdniny“, z kotrymž běchu wubědźowanje LND dobyli. Hudźbnje wobrubištaj zarjadowanje Józef a Jan Brězan na akordeonje a gitarje.
Budyšin (SN/bn). Ludowe nakładnistwo je wčera poslednju knižnu premjeru we wobłuku swojeje lětušeje čitanskeje turneje zarjadowało. W Budyskej Smolerjec kniharni witaše Anett Šołćic něhdźe 30 hosći kaž tež redaktora a přitomnych awtorow Serbskeje protyki 2019, kotrymž jednaćelka LND Marka Maćijowa na to dokładowe eksemplary přepoda. Nimo toho dźakowaše so lektorce Katrin Čornakec, ko-lektorce Luciji Bejminej, wuhotowarce Iris Brankačkowej a wšitkim předewzaćelam, kotřiž su wudaće ze swojimi nawěškami podpěrali.
Drježdźany/Kamjenc (SN). Lyrikarja, powědarja a romanciera Marcela Beyera, kiž je znaty tež jako awtor operowych libretow, esejist a wudawaćel, počesća z Lessingowym mytom Swobodneho stata Sakskeje 2019. Spěchowanskej myće dóstanjetej Anja Kampmann a Bettina Wilpert, kaž sakske ministerstwo za wědomosć a wuměłstwo dźensa wozjewi. Hłowne myto je z 13 000 eurami dotěrowane, spěchowanskej po 5 500 eurach.
Kuratorij fachowcow pod nawodom ministerki Evy-Marie Stange (SPD) je lawreatow wuzwolił. Myta přepodadźa swjatočnje 19. januara 2019 we wobłuku 52. Lessingowych dnjow w Kamjencu.
W Badensko-Württembergskej narodźeny a wot lěta 1996 w Drježdźanach bydlacy Marcel Beyer je produktiwny spisowaćel. Jeho tworjenje bu 2016 z najwyšim literarnym wuznamjenjenjom, Mytom Georga Büchnera, připóznate. W swojej prozy wopokaza so awtor jako mišterski wobkedźbowar čłowjeskich žiwjenjoběhow. Žadaše-li sej Goethe jónu „Muža kaž Lessinga mamy trěbneho“, njemóhł pominanju nichtó dźensa lěpje wotpowědować kaž Beyer, měni jury.
Kónc awgusta wotmě so při Miłočanskej skale 12. mjezynarodna rězbarska dźěłarnička. Třinaće wuměłcow dźěłaše dwaj tydźenjej ze zornowcom abo z dubowym drjewom. Rozhlad je so ze štyrjomi z nich rozmołwjał. W oktoberskim wudaću čitaće wo jich wuměłskim dźěle, na kotrych projektach su w skale dźěłali a što bě za nich to wosebite we Łužicy.
Što so za „Marxowej mašinu w 21. lětstotku“ chowa, zhoniće ze zawodneho teksta Měrćina Wjenka. Telko hižo přeradźu: Dźe wo běrokratiju a wo prašenje, što jeje dla njemóžemy docpěć a što móžemy najebać ju docpěć.
Wojciech Wochna je slědźił za Dźiwicu-Dźewanu, bohowku lěsow a přirody. Pyta za zapiskami chronistow 15. do 17. lětstotka a piše, što staj Abraham Frencel a Jan Arnošt Smoler wo njej pisałoj.