Mjeztym 14. Wojerowske wuměłske wiki wotměchu kónc tydźenja zaso tam, hdźež bě před wjace hač 20 lětami premjera zarjadowanskeho rjadu. Łužiska hala sta so za lubowarjow wuměłstwa z cyle wosebitym zetkawanišćom.
Wojerecy (SiR/SN). Přičina přećaha bě dotal přiběracy wothłós z facitom, zo njebychu rumnosće w Kulturnej fabrice na Piwarskej 1 dawno wjace dosahali. Płoniny wustajenišća, hdźež pokazowachu wjelestronskosć grafiki, molerstwa, keramiki, plastikow, wozdoby a fotografijow, su za wjace hač 80 wuměłcow samo hišće rozšěrili. Z Łužiskej halu, hrodom a Kulturnej fabriku mějachu prěni raz tři městnosće, hdźež bě prezentaciska a předawanska přehladka z wuměłskimi twórbami zarjadowana.
Budyšin (SN/bn). Šćěpan Siegfried nawjeduje wotnětka spartu klankodźiwadła w Budyskim Němsko-Serbskim ludowym dźiwadle. Wčera nastupi zastojnstwo, kotrež je Therese Thomaschke w minjenych dźesać lětach wukonjała. Zasłužbna hrajerka a režiserka rozžohnuje so na wuměnk, chce pak jako hósć dale na jewišću skutkować. Wona bě so wosebje za to zasadźała, serbski poskitk rozšěrić. Tuchwilu pokazuje NSLDź jeje inscenaciju „Kito husličkar“.
Šćěpan Siegfried, absolwent Berlinskeje Wysokeje šule za dźiwadłowe wuměłstwo „Ernst Busch“, njeje tudyšemu publikumej njeznaty. W hrajnej dobje 2011/ 2012 bě wón prěni raz w Budyšinje přistajeny, hdźež přeswědči publikum w inscenacijomaj „Cowboy Tom abo dyrdomdej ze zaka“ a „Stwa swobodna“. Jemu bě „samozrozumliwe tu ze serbšćinu so zeznajomić“, kaž w rozmołwje z SN wuzběhny. Po třilětnym angažemenće w Koblenzu wróći so Siegfried loni do NSLDź. Prěnja premjera pod jeho nawodom budźe inscenacija „Pozdźišo abo prjedy“, za kotruž je tohorunja jako režiser a za jewišćowy wobraz zamołwity.
Karlsruhe (SN/bn). Jednanje na Zwjazkowym sudnistwje wo domjacym hudźenju njeje so z wočakowanym zasadnym wusudom skónčiło. Přiwšěm je V. ciwilny senat sudnistwa zakonske postajenja na wašnje wukładł, kotrež móhł sudnikam nišich instancow přichodnje dźěło wolóžeć. Tak zwěsćichu Karlsruhescy zastojnicy, zo „słuša domjace hudźenje k zakładnoprawnisce škitanemu rozwiwanju wosobiny. Wone kaž tež z nim zwisowace zwučowanje móže bytostny žiwjenski wobsah tworić a wjeselo nad žiwjenjom njesnadnje wobwliwować.“ Tohodla „maja susodźa tutu socialno-adekwatnu a wašnju wotpowědowacu wólnočasnu zabawu we wěstych hranicach akceptować“. Konkretne časy – nimo zwučeneho připołdnišeho resp. nócneho měra – sudnicy njepostajichu. Poručeja pak, zo njeměło za zwučowanje nałožowany časowy wobłuk tři hodźiny wob (dźěłowy) dźeń překročić.
Dźensa swjeći Budyska publicistka, přełožowarka a hudźbnica Chrysta Meškankowa wosomdźesaćiny. „Čłowjek móže dźakowny być docpěć starobu, kotraž generacijam do toho tak spožčena njebě. Sym wjesoła, zo sym čiła a wobrotniwa a zo móžu dźěłać. Dźěło je za mnje zwisk k towaršnosći. Čas na wuměnku – sym nětko hižo nimale dwaceći lět rentnarka – je darjeny čas. Jara sej wažu, zo móžu dale čestnohamtsce skutkować a hdys a hdys tu abo tamnu linku napisać. Dołhož mje trjebaja, to tež rady dale činju“, rodźena Róžeńčanka powěda.
Wosebje čitarjam našeho wječornika je wona dźensa najskerje najbóle jako awtorka znata. Recensije a rozprawy wo kulturnych podawkach – tu hłownje na polu hudźby – su jeje ćežišćo, pisa pak runje tak wo politiskich a towaršnostnych temach. Byrnjež krótko do přewróta w lěće 1989 cyłkownje połdra lěta w kulturnej redakciji Noweje doby přistajena była, njeje pjero jeje poprawny dźěłowy nastroj.
W cyrkwinskej słužbje
Nový Bor/Budyšin (SN/bn). Wuznamny pianist Lukáš Vondráček a swětosławni smyčkarjo Pavela Haasoweho kwarteta su wčera ze swjatočnym koncertom „100 lět republiki“ lětuši hudźbny festiwal „Musica Lípa“ zakónčili. We wupředatym Novoborskim měšćanskim dźiwadle předstajichu woni twórby Antonína Dvořáka. Mjez wjerškami festiwala, kotryž bě mecosopranistka Magdalena Kožená 17. septembra w Jablonecu nad Nisou zahajiła, běchu wjacore wustupy renoměrowanych wuměłcow we Łužicy, koncert „Hraju bjez dótknjenja ...“ Caroliny Eyckec a Christophera Tarnowa w Českej Lípje kaž tež wopyt SLA w Děčínje, hdźež su program „Moja reja! Pokłady serbskeje Łužicy“ wuspěšnje předstajili.