Na wopyće w redakciji tydźenika Nowy Casnik w Choćebuzu

Tydźensce dóstawaja Serbja w Delnjej Łužicy Nowy Casnik do domu, kotryž wuchadźa w Ludowym nakładnistwje Domowina. Kotre tradicije medij ma a kak wón delnjoserbske žiwjenje sobu wob­wliwuje, wo tym je so Alfons Wićaz rozmołwjał ze šefredaktorom tydźenika Gregorom Wieczorekom.

Što woznamjenjatej Wam Nowy Casnik a Delnja Łužica?

G. Wieczorek: Za Delnju Łužicu je Nowy Casnik najstarši medij, samo někotre měsacy starši hač „Cottbusser Anzeiger“. Naš tydźenik je 1848 prěni raz wušoł. Wón měješe w běhu lět wšelake pomjenjowanja, kaž na přikład „Serski Casnik“, Bramborski Casnik“, „Bramborske Nowiny“ a dalše. Cyła wokolina bě tehdy hišće jara serbska. Zwonka Choćebuza serbskosć přewahowaše. To je dźěl kulturnych stawiznow Delnjeje Łužicy. Za mnje wosobisce je Nowy Casnik dźensa medij, kotryž chce wudźeržować zwiski ze serbskim zhromadźenstwom. Wón je forum tych, kotřiž so k serbstwu wuznawaja a serbsku rěč pěstuja. Tydźenik słuži dźensa małej cilowej skupinje a je jej zdobom najwažniši medij.

Wona słuša nimo šefredaktora a redaktorki Stefanie Krawcojc do redaktorskeho teama delnjoserbskeho tydźenika Noweho Casnika. Ines Neumannojc je zdobom naměstnica šefredaktora Gregora Wieczoreka a jeho swěru zastupuje, hdyž je w dowolu abo zwonka redakcije. „Mi so redaktorske dźěło jara lubi, dokelž je mnohostronske. Zdobom zetkawaš wjele ludźi, zhoniš wo jich radosćach a starosćach. Sym zbožowna, zo móžu dźěło wukonjeć“, mi delnjoserbska žurnalistka powěda. Nowinarka so wo to prócuje poskićeć čitarstwu zajimawe přinoški wo kulturnym a towaršnostnym žiwjenju w Delnjej Łužicy, předewšěm ze wsow. Tohodla často wo tym rozmysluje, kak móhła nowina čitarjam rjane čitanske dožiwjenja z rozprawami a reportažemi wo žiwjenju ludźi we wšědnym dnju wobradźeć, ale tež z přinoškami wo stawiznach. Runje tak redaktorka z kritiskim wóčkom rešeršuje, zo by njedostatki w towaršnosći wotkrywała.