W Serbskich Pazlicach knježitaj w tutej póstniskej sezonje princ Clemens II. a jeho luboznosć princesna Andrea III. wot přibrjoha kupoweho hata. Wonaj so na wjeršk pjateho počasa lěta wje­selitaj.

Ludwig Dinar je w Nowoslicach hosćićel z ćěłom a dušu

Němska chromi: Konjunktura bywa słabša, běrokratija dźěło haći, drohota a inflacija poćežujetej předewzaćelow kaž domjacnosće. Wot stupacych kóštow za energiju a zežiwidła je nimale kóždy potrjecheny. Nowosličanski hosćencar Ludwig Dinar słuša k zmužitym, kotřiž su najebać wšě ćeže w zašłych lětach dale inwestowali a z tym rostli. Weronika Žurowa je so z nim a jeho dźowku Christianu Dinarjec-Kubańkowej rozmołwjała.

Što was aktualnje najsylnišo zaběra?

L. Dinar: Mamy wulke ćeže, korona-pjenjezy wróćo płaćić. Płaćenja běchu tehdy nachwilne. Nětko dóstanjemy doskónčnu zdźělenku a stat je mjeztym měritka změnił. Tehdy smy wšo móžne spytali, na přikład smy jědź zwonka domu předawali. Nětko dyrbju hamtam rozkłasć, čehodla smy tak mało dochodow měli. Sčasami njejsmy scyła ničo činić směli a dźensa chcedźa wote mnje wědźeć, čehodla bě totalny wupad, čehodla krótkodźěło a hač njejsym žane druhe dźěło za přistajenych měł. Korespondenca dla toho je jara dołha, ja pak nimam chwile w běrowje sedźeć.

650 lět Wětrow, wot 1898 ze znatej šamotownju – 1951 nasta nowe sydlišćo za dźěławych zawoda 2. pokročowanje

Šulske dźěći z Wětrowa chodźachu wot spočatka 19. lětstotka do susodnych Bóšic do šule. Tak tež šulerjo z Jaseńcy, Noweje Jaseńcy, Nowych Bóšic, Hory, Łusča a Noweho Łusča. Tomu bě hač do Prěnjeje swětoweje wójny. „Šulska statistika kralestwa Sakskeje“ z lěta 1913 tole wobkruća. Prěnja šula w Bóšicach bě srjedź wsy a w njej jedyn serbski wučer dźěći z dźewjeć wsow wuwučowaše. Sobu ličeny bě tu Nowa Hora pola Nowych Bóšic.

1886 wšitcy wučerjo serbscy

Dr. Arnošt Muka w swojej „Statistice ­Łužiskich Serbow“ 1886 pisa wo štyrjoch šulach Njeswačanskeje wosady, zo su wšitcy wučerjo serbscy a wuči so po zakonju serbski. W prěnjej rjadowni po­dawa so nabožina, tež při zjawnych pruwowanjach serbski, w 2. rjadowni wuči so nimale wšo z pomocu serbskeje rěče. Dźěći serbsce čitać nawuknu, serbsce ­pisać so njewuči. W šulach wužiwa so pjeć serbskich knihow, jenož na Bóšičanskej šuli so Bartkowa čitanka njenałožuje, město Bartkoweje serbsko-němskeje prosto němska čitanka.

Za čož na Bayreuthskej „Zelenej hórce“ dny dołho trjebaja, zešlachći so Serbskemu młodźinskemu dźiwadłu při Němsko-Serbskim ludowym dźiwadle w něhdźe 70 mjeńšinach. Dlěje so šulerki a šulerjo njedroža, zo bychu často narodny mytos ­Němcow mjenowanu stawiznu kołowokoło rjeka Siegfrieda, zmija Fafnira a lutka Albericha předstajili. „Pjeršćeń“ rěkaja swojej aktualnej inscenaciji, kotraž zhusća srjedźowěkowski epos „Nibelungenlied“ na zdźěla grotesknu, zdźěla absurdnu tragikomediju. Tekstowu předłohu Thea Fransza bě nawoda skupiny a režiser hry Měrko Brankačk zeserbšćił, při čimž swojim chowancam awtentisku wobchadnu rěč dowola.