Dźiwadłowy eksperiment hlada z ironiju a lóštom na łužiske poměry

„Wutrobnje witajće, lube Serbowki a lubi Serbja!“ Hižo tele za serbske wuši normalne witanje na spočatku inscenacije „Muzej Němcow“ łužiski swět na hłowu staji. Wšako dźiwadźelnicy tež přitomnych němskich wopytowarjow jako Serbow narěča. Dokelž – tak zakładna myslička zhromadneje produkcije Lipšćanskeje skupiny „friendly fire z.t.“ a Bu­dyskeho Němsko-Serbskeho ludoweho dźiwadła – su so we Łužicy přichoda Němcy zhubili a tuž budu wšitcy Łuži­čenjo Serbja. Dźiwadło na Hrodźe změni so za połdra hodźiny na Muzej Němcow, wjerćace tak prastare hesło a narodny naratiw „Serbja wotemrěwaja“ do němskeho. A to woni na najwšelakoriše wašnje – muzejopedagogisce, dźiwadłowje, etnologisce, archeologisce, literarisce, tworićelskoterapeutisce – předstajeja. Wotcuzbnjeny efekt je wulki, wšojedne, hač za němskeho abo serbskeho wopyto­warja.

Do špihela hladać