Rentnar a što potom – wuměn-karsku swobodu wužiwać abo wužadanje přiwzać (28)
Na Wjesnej dróze w Konjecach wabi před Šołćic statokom pokazka na Pčólnicu Regina k pozastaću. Tam wjele widźiš a zhoniš, hdyž z pčołarjom Janom Šołtu do zajimaweje a powučneje rozmołwy přińdźeš. Klětu budźe jemu 80 lět. Dźěłapołne dotalne žiwjenje je jeho formowało, a swoju agilnosć je sej tež jako wuměnkar zachował.
Wosrjedź Druheje swětoweje wójny narodźi so Jan Šołta w Salowje. Hižo z pjeć lětami zastupi do šule. Dokelž so nan hižo z wójny njenawróći, dyrbješe so hromadźe z maćerju wo 16 hektarow wulke ratarstwo starać. Šulu wuchodźiwši je so na Wojerowskej ratarskej šuli wukubłał. Po tym zo bu mać 1959 nuzowana prodrustwu přistupić, so Jan Šołta, njerady drje, ratarjenja wzda a dźěłaše wot toho časa we Wojerowskej twarskej uniji, hdźež so na powołanskeho šofera překubła. Po winowatostnej słužbje w armeji dźěłaše hač do lěta 1970 w Salowskej cyhelnicy.
