Njebjelčanka Marja Šefrichowa swoje nazhonjenja a wědu zajimcam rady dale dawa

Drobnuške su jeje mustry, z kotrymiž jutrowne jejka debi. Małe drohoćinki su něžne – wšojedne, hač su jejka po starodawnym wašnju wóskowanja pisanjene abo po trochu młódšim, bosěrowanju. Njebjelčanka wobě technice perfektnje wobknježi. Wosebje požadane běchu w minjenych lětach jejka ze zelenej skorpiznu, porjeńšene z motiwami, kotrež do wóska tunkane pjerko w formje třiróžka abo zmija na nje kuzła. „Za derje radźene pak mam lětsa jejka z brunej skorpiznu, kotrež sym módre abo čerwjene wobarbiła“, tak wona powěda, „na nich běłe mustry wosebje skutkuja. Takle barbjene je dotal njemějach.“