Za Ines Heide su wopyty w Miłkečanskim parku tež stajnje z dźěćacymi dopomnjenkami zwjazane a z rozprawami staršeju. Wšako staj so wobaj swój čas hišće wosobinsce na bywšich wobsedźerjow dopominać móhłoj, kaž wona ­powěda.

Wjes Miłkecy běchu lěta 1394 prěni króć jako ryćerske kubło Milkewicz naspomnili. Při tym jednaše so wo wódny hród, kotrehož městno hišće dźensa spóznawaš. Tak móhł stary kamjentny móst něhdy přistup k hrodej zmóžnić, kiž drje wobsteješe jeno z drjewa. Ines Heide a Albrecht Kuhne staj móst kaž tež druhe historiske objekty sporjadkowałoj, abo pomoc zawodow wužiwałoj. „Wšitko sam njezdokonješ, to trjebaš fachowcow“, wonaj měnitaj.

Lěta 2001 staj mandźelskaj park a k tomu słušacy knježi dom kupiłoj. „To bě namaj wažne, dokelž dopominatej mje park a wokolina na dźěćatstwo a runje tak na stawiznički staršeju kaž tež dźěda a wowki“, Ines Heide wuswětla. Pradźěd bě swój čas pohonč na knježim dworje był.