Z wjeselom a dźakom smědźachmy lětsa dźeń dźěsća woswjećić.
Fota: Daniela Ćemjerowa Rysowanka: Melanie KotissekštwórtkTo wobhladachmy sej stary film wo „Knjenje Móškowej“. Jako zastup sydaše za kóždeho popcorn. To bě ći wulke wjeselo.
pjatk
srjeda
wutora
Srjedu, na dźeń dźěsća, podachmy so pěši na lód do
Kozarc. To bě za krótke nohi daloki puć. Lód pak ćim lěpje słodźeše. Po wobjedźe sej hnydom wšitcy wusnychmy.
Nazajtra, wutoru, nóžkowachmy do lěsa, zo bychmy tam cyły dźeń přebywali. Rjany to čas, takle zhromadnje
w lěsu, cyle bjez hrajkow. Tak twarjachmy sej z hałuzow budy, wobkedźbowachmy přirodu, spěwachmy sej ludowe spěwy a nichtó njepaseše ani kuska wostudy. K wobjedu dachmy sej pakćik z chłóšćenkami zesłodźeć. Na tymle městnje wuprajamy słódny dźak šulskej kuchni w Ralbicach, kiž nas hižo někotre lěta z wobjedom zastaruje.
Po wobjedźe pak wobhladachmy sej stawizničku. W lěsu běchmy w swojim elemenće, tak zo nochcyše nichtó z nas spać.
Prěni dźeń, póndźelu, pobychmy
w Budyskej kofejowni Valentin.
So suwać, skakać, wazyć, to so