Budyšin (SN/MiP). Zo su łužiske kolesowanske šćežki tež mjez mjezynarodnymi pućowacymi kolesowarjemi lěto a woblubowaniše, na to je Marketingowa towaršnosć Hornja Łužica-Delnja Šleska (MGO) w nowinskej zdźělence minjeny pjatk skedźbniła. W nadawku awstriskeho rozhłosoweho sćelaka Ö1 je žurnalist Stefan Spath lětsa w meji na kolesowanskej šćežce podłu Sprjewje po puću był a wo tym reportažu za radijowy program „AMBIENTE – von der Kunst des Reisens“ zestajił. Swoju turu do Berlina bě wón w Budyšinje zahajił – w měsće „z najbóle křiwej wěžu sewjernje Alpow, na kotruž móžeš so jako wopytowar podać“, wón w přinošku přispomni. „W měsće z njeličomnymi zajimawostkami“ doporuča wón pućowacym tež „impozantnu tachantsku cyrkej swj. Pětra – simultanu cyrkej z protestantiskim a katolskim dźělom.“ Ze serbskim postrowom Moniki Lukašoweje, mějićelki hosćenca Wjelbik, z kotrejž běše so Stefan Spath mjez druhim w Budyšinje rozmołwjał, so jeho reportaža započnje. Nimo swojeho hosćenca a serbskeje kuchnje předstaja jemu wona tež Serbow, narodnu mjeńšinu w Němskej.