Hody a nowe lěto raz něhdźe druhdźe. W Galiciskej hody cyle hinak swjeća hač pola nas. Snano by tole tež něšto za Was było, ­wosebje, hdyž lubujeće prastare tradicije.

Španiska – kraj, dokal sej najradšo w lěću dojědźemy. Wězo na Mallorcu, wšako je to „17. zwjazkowy kraj“ Němskeje. Loni pak pobych přez silwester a spočatk noweho lěta w Santiagu de Compostela. Přećeljo tam běchu mje ­přeprosyli a tuž smědźach zhromadnje z nimi dožiwić, kajki čas wokoło hód w Galiciskej je. A přiznawam: Galicičenjo a Galicičanki su jara słódki lud. Hdźežkuli sej dojědźechmy, we wšitkich domjacnosćach mějachu njesměrnje wjele słódkosćow a chłóšćenkow. Jedna cyle wosebita w Composteli je tarta de Santiago. Je to mandlowy tykanc, kotryž tam wosebje wokoło hód jědźa.