Wjele Serbow zwonka Łužicy so swjate dny domoj nawróćiło

Budyšin (SN/MWj/BŠe). Hody je tež lětsa zaso wjetšina ludźi w swojej domiznje woswjećiła. Mnozy Serbja, kiž zwonka Hornjeje Łužicy bydla, su hody domoj přijěli a zhromadnje w kruhu swójby woswjećili. Po tradiciji wopytachu woni patoržicu w nocy jednu z Božich mšow, kotruž chóry, dujerjo a dalši instrumentalisća a hudźbnicy swjedźensce wuho­towachu. W klóštrje Marijina hwězda w Pančicach-Kukowje wobrubja Božu nóc hižo wjacore lěta projektny chór. Lětsa staj jón Uta Volkmerowa a Krystof Rjeda prěni raz zhromadnje nawjedowałoj. Chór z nimale 40 spěwarkami a spěwarjemi je nimo němskich a łaćonskich twórbow tež serbski hodowny kěrluš ­zanjesł. W Radworju je skupina dujerjow kemšerjow do Božeje mšě z dujerskej hudźbu zawjeseliła. Tež chór Meja pod nawodom dirigenta Pětra Cyža je Božu mšu wobrubił a so předewšěm z při­noškom „Transeamus“ wo hodownu ­atmosferu w cyrkwi postarał. Na zwu­čene wašnje su zaso ministranća ze so­listami ewangelij zanjesli. Tole su prěni dźeń hód wospjetowali, štož bě premjera.