„Běch překwapjena, zo sym městno dóstała“, praji Melanie Kotisekowa, kotraž wot meje jako stajerka Serbske Nowiny sobu wuhotuje a tak koleginu w jeje staršiskim času zastupuje. „Bojach so, zo moje serbskorěčne kmanosće hišće njedosahaja. Sym tež hižo nazhoniła, zo sym jako němskorěčna na serbskim swěće wuzamknjena.“ Cuzy pak jej serbski swět docyła njeje. Powołansce nic, dokelž je jako wukubłana grafikarka hižo lěta dołho připódla hłownje ze serbskimi institucijemi hromadźe dźěłała, mjez druhim je dźewjeć lět periodikum „Naša Domowina“ wuhotowała. A dźensa 46lětna je w Brězowce ze serbskej kulturu wotrostła. „Jako běch dźěćo, su hišće mnozy na wsy serbowali a w konsumje sy žiwu serbšćinu dožiwił. W pěstowarni serbske pěsnje spěwachmy, Slepjansku drastu nošachmy a pěstowarce tež serbsce z nami powědaštej.“ Na Slepjanskej šuli je wona potom dźesać lět serbšćinu wuknyła, dobrowólnje a samozrozumliwje.