Serbski lětni swjedźeń w Přiwćicach jako nowy rěčny a kulturny rum

Přiwćicy (SN/bn). Serbšćinu we Łužicy tam wožiwić, hdźež so jako wšědny dźeń aktiwnje nałožowana rěč nimale wjace njejewi, je zaměr zastojnstwa motiwatora za wutworjenje rěčnych rumow, kajkež tuchwilu třo akterojo w nadawku Domowiny wukonjeja, wuhotujo na přikład kulturne zarjadowanja. Lucian Kaulfürst angažuje so w tym zwisku mjeztym hižo nimale połdra lěta w Malešecach a wokolinje. Minjeny pjatk bě wón z hosćićelom „1. serbskeho lětnjeho swjedźenja“ na dworje hrodu w Přiwćicach. Tak mjenowanu receptiwnu dwurěčnosć zdźěla nałožujo powita Kaulfürst něhdźe 200 hosći, wuzběhnywši wusahowacy woznam serbšćiny w kónčinje a podšmórnywši, zo je „rěč mjeztym tež zwonka Łužicy“ prezentna. Jako přikład mjenowaše tuchwilu wotměwacy so mjezynarodny lětni kurs za serbsku rěč a kulturu Serbskeho instituta, we kotrehož wobłuku sej „texascy potomnicy něhdy wupućowanych Serbow swoju bywšu maćeršćinu runje tak přiswojeja kaž zajimcy z Pólskeje, Čěskeje a samo Japanskeje“.