Budyšin (SN/bn). We wobłuku wosebiteje wustajeńcy „vorOrt – bydyšinbautzen“ je Budyski basnik Andreas Hennig minjeny pjatk pod hesłom „Bautzen III“ w połnje wobsadźenej galeriji Budissin „literarno-hudźbne wodźenje po měsće na městnje“ wuhotował. Ze swójskej lyriku a krótkoprozu kaž tež z basnjemi mjez druhim Wolfa Biermanna a Christiana Schramma rysowaše wón „retrospektiwu swojeje biografije“, wopisawši proces wot lěta 1986, jako sta so z wobydlerjom sprjewineho města, hač do přitomnosće, w kotrejž so sam „Budyšan“ mjenuje. Po kapitlach rozrjadowany program wopřijimaše na přikład hesła „lubosć“, „wšědny dźeń“, „politika“ a „Serbja“. Tak šwikaše Hennig, nawjazujo na nazhonjenja jako wjelelětny nawoda ­Budyskeho zarjada za kulturu, satirisce debaty w Budyskej měšćanskej radźe nastupajo „mosta přez Sprjewju za pěškow, kotryž nichtó njetrjeba“ a „wuhotowanje Wjacławskich wikow za čas pomora“. Po „kedźbyhódnych słowach njeznateho, dźesaćlětneho serbskeho poeta“, kotrehož „Budysku trilogiju“ wón recitowaše, „je najwjace Budyšanow serbskich, kotřiž pak su swoju rěč zabyli“.