Wosebite wudaće Abrafaxow w Budyšinje předstajili
Wosebite wudaće znateho comicoweho nakładnistwa Mosaik je wušło. Dokelž so na žiwjenje Budyskeho mecena Gregoriusa Mättiga poćahuje, je so tute wčera w Budyskim muzeju předstajiło.
Budyšin (CaS/SN). Pod titulom „Gregorius Mättig a potajnstwo njesmjertnosće“ je nakładnistwo Mosaik swoje wosebite wudaće wčera w Budyskim měšćanskim muzeju předstajiło. Abrafaxy – znaći rjekojo comicoweje serije, podadźa so w nim na slědy Budyskeho mecena Gregoriusa Mättiga. Wón běše w srjedźowěku žiwy a je nam znaty jako mecen, kotryž je z pomocu swojeje dobroćelskeje załožby chudym dźěćom studij zmóžnił. Tele zbožo měješe tež serbski pachoł Johann Gottlob Kay z Rachlowa, kotrehož stawizna so tu powěda. Nimo Abrafaxow su wšitke wosoby w jednanju awtentiske. W přiwěšku zešiwka namaka čitar samo wujasnjenja wo Serbach a jich nałožkach.
Franćišk Wjacław Mareš
Tysacy ludźi su sej wčera paradu hórnikow w Annabergu-Buchholzu ...
Porjedźenka
Dr. Pawoł Völkel
Wo knihach a kniharni (16.12.22)
Lěto 2022 měješe za Ludowe nakładnistwo Domowina (LND) při wšěch hoberskich wužadanjach cyle wosebitu překwapjenku: LND je lawreat Sakskeho nakładnistwoweho myta za wysoku kwalitu swojeho profila a za to, zo z mainstreama wusahuje. Tuž móžemy hordźi być, zo wuwiwa team LND produkty, kotrež móža so widźeć dać!
Naš nowotarski duch so tu wupłaći: hłowny wobstatk powabjenja běše awtobiografija Měrćina Weclicha „Sonić – to tla z hrěchom njej’“. Z njej přeswědčichmy mytowansku jury, zo hodźa so tradicionalne čitanske formaty wužiwać a z nowymi, digitalnymi elementami splesć a wočerstwić, štož da čitarstwu plus na informacijach. Tak hodźa so do přichoda hranicy mjez knihu a druhimi medijemi přewinyć, a kaž tule z pomocu QR-codow přidatne informacije a samo historiske žórła zapřijeć. Dźakowano crossmedialnosći, hodźi so komunikacija přez wšelake mjez sobu zwjazane medije wjesć. Tak móžemy so na inowaciskim polu tež z druhimi nakładnistwami runać a nowe puće kročić – to je wažny impuls za dalše dźěło.
Što je foto, hdyž je bjez stawiznow?
W rjedźe přednoškow „Kofej w třoch“ Serbskeho muzeja předstaji wědomostna wolontarka Daniela Heckowa fotografku Gudrun Kubenz. Dźensa 91lětna bě tři lětdźesatki dołho jako wobrazowa reporterka za Wojerowske a Grodkowske wudaće dźenika Lausitzer Rundschau dźěłała a hdys a hdys tež fota za tehdyšu Nowu dobu dodawała.
„Imišowe mjeno a skutki wostanu njezapomnite“
12. hodownika 1897 zemrě w Hodźiju štyri dny do swojich 78. narodnin farar Jaroměr Hendrich Imiš. „Duchowny wjednik serbskeho luda, naš Imiš, je nas wopušćił. Mužojo jeho runjeća so žadnje narodźa, wón bě powołany chabłace serbstwo zdźeržeć. Imišowe mjeno a skutki wostanu mjez serbskim ludom njezapomnite!“ Tak pisachu tehdy Serbske Nowiny.
Wón bě z Janom Arnoštom Smolerjom, Michałom Hórnikom a Jakubom Bartom-Ćišinskim najmarkantniša wodźaca wosobina narodneho hibanja Serbow w druhej połojcy 19. lětstotka. Wuchodnje Hodźijskeho Božeho domu na kěrchowje stejitej čornej narownej pomnikaj z křižomaj za Imiša a jeho mandźelsku Milu. Zady kamjenja za Imiša čitamy: „Štož je wón był za Bože kralestwo. Štož tebi běše, moje drohe Serbstwo, to nihdy njehiny přez smjerć a row. To budźe jeho, naše swjate herbstwo.“ Farar a basnik Jan Wałtar je tute rymowane wěnowanje a te na zadnjej stronje pomnika Mile Imišoweje, rodźeneje Pfulec, pěsnił. Wjace hač tysac Serbow, mjez nimi tójšto ewangelskich hamtskich bratrow a někotři katolscy duchowni so na jeho pohrjebje wobdźělichu.
