„Štóž hišće raz za brónju přima, tomu njech ruka wothnije.“ Tutu sadu sym stajnje zaso słyšał, jako rozprawještaj nan a mać wo hrózbje na kóncu Druheje swětoweje wójny, kotruž staj jako dźěćo dožiwić dyrbjałoj. Mjenowana sada bě konsekwenca a zdobom kolektiwne wuznaće winy němskeho ludu, kotryž bě z Hitlerom na čole wójnu započał. Pozdźišo přidruži so slub, zo njesmě „wot němskeje zemje nihdy wjace wójna wuchadźeć“. Skónčnje je so krótka forma namołwy „Nihdy wjace!“ přesadźiła.

Jako bě po wójnje rozpad do zapadneho a wuchodneho bloka statow wotwidźomny, běchu wšitke pacifistiske sluby spěšnje zabyte. Bórze wšudźe zaso za brónjemi hrabachu. Nastachu nowe wójska. W zapadnych krajach bojachu so nadpada Sowjetskeho zwjazka. Nam młodym wojakam we wójsku NDR prědowachu, zo čaka NATO jenož na wokomik słabosće, zo móhła socialistiske kraje nadpadnyć. „Měr dyrbi wobrónjeny być“, bě jedne tajke hesło. Štóž to do prašenja staješe, dyrbješe sej wumjetować dać: „Ty drje njejsy za měr?“