Štóž na mejlowu adresu w impresumje Serbskich Nowin pisa, ma ju jako prěnju čitarku: Claudia Koskowa rozdźěluje posyłki čitarjow, swobodnych awtorow a dalšich ludźi, kotřiž so na naš wječornik wobroćeja, w redakciji. Wona so tež wo wobličenje honorarow za teksty a fota a zapisanje terminow do protyčki stara. To stej móličkej dźělej mnohostronskeje dźěławosće Budyšanki. Pjatk budźe tomu 35 lět, zo je swoje wukubłanje w Ludowym nakładnistwje Domowina (LND) jako pisarka a stenotypistka započała. Tehdom je wšě wotrjady LND zeznała. Wot lěta 1993 dźěła jako sekretarka w Serbskich Nowinach. Tule je Claudia tež knjeni předstwy mjeztym štwórteho šefredaktora. Njezapomnity je čas Benedikta Dyrlicha. Běše napinacy, haj wužadowacy, ale přiwšěm dobry čas, kotryž parować nochce. Wjele je nawuknyła – to najwažniše: „Trjebaš w redakciji dźenika dobre čuwy a njesměš přejara čućiwa być.“

Dźiwadźelnica Claudia Michelsen čitaše we wobłuku Festiwala Łužica wčera na žurli Budyskeho Serbskeho muzeja tři powědančka pólskeje awtorki a lawreatki Nobeloweho myta za literaturu Olgi Tokarczuk. Z čitanjom powědančkow z knihi „Kamor“ dožiwichu připosłucharjo pólsku spisowaćelku Olgu Tokarczuk jako jednu z najwu­znamnišich pisacych přitomnosće. Wona połoži rady swój porst tam, hdźež łoskota abo boli, a zamóže wo identiće a domiznje jadriwje pisać. Claudiu Michelsen mnozy jako telewizijnu komisarku MDR „Polizeiruf 110“ z Magdeburga znaja. Festiwal Łužicu su minjeny pjatk w Choćebuzu zahajili. Foto: Carmen Schuhmann

Do stawiznow zašoł je Martin Luther King dźensa před 60 lětami ze swojej sławnej narěču „Mam són“ na pochodźe do Washingtona za dźěło a swobodu před wjace hač 250 000 ludźimi před Lincolnowym pomnikom we Washingtonje. Narěč zjima najwažniše tehdy aktualne žadanja hibanja za čłowjeske prawa a socialne, hospodarske, politiske a prawniske runostajenje Afroameričanow w formje wizije do přichoda za Zjednoćene staty Ameriki. Wona zwurazni nadźije Kinga na přezjednosć mjez wustawu USA – wosebje w njej zakótwjenej zasad^u runostajenja – a wšědnej towaršnostnej woprawdźitosću, w kotrejž knježeštej dale rasizm a wumjezowanje Afroameričanow. Hibanje za čłowjeske prawa pod nawodom Martina Luthera Kinga bě w meji 1963 zběhnjenje dotal knježacych zakonjow nastupajo dźělenje rasow w USA docpěło. W juniju 1963 bě prezident USA John F. Kennedy nowy zakoń wo prawach wobydlerjow připowědźił. Na to morichu běli rasisća aktiwista Afroameričanow Medgara Eversa.

Budyšin (SN/mb). Najebać horcotu bě wčera třiceći zajimcow do Smolerjec kniharnje na zarjadowanje składnostnje 75. posmjertnych narodnin spisowaćelki Angele Stachoweje přichwatało. Wuraz toho, zo je wupłód jeje produktiwity tež dźensa „načasna literatura“, kaž Jan Bělk, předsyda Zwjazka serbskich wuměłcow, wobkrući. Marka Maćijowa, kotraž je wěcywustojnje přez wječork wjedła, měješe před sobu na blidźe tři knihi awtorki stejo: „Halo Kazek“, „Sobotu wječor doma“ a „Nahła zyma“. Na spočatku čitaše Katka Pöpelec, kotraž w Lipsku dźiwadłowe wědomosće studuje, z powědančka „zetkanje po tydźenju“ z knihi „Halo Kazek“. W srjedźišću bratr a sotra, kotrajž so kaž dźělenaj začuwataj, po tym zo je mandźelstwo staršeju zwrěšćiło a hólc pola maćerje a sotra w dotalnym bydlenju swójby pola nana bydli. Runje wjele druhim tekstam Stachoweje je tute powědančko awtobiografisce inspirěrowane, wšako dožiwješe wona podobnu tragiku.