Korla H. R. Rjeda
Štož „štyri elementy“ zwjazuje
Łužiske hudźbne lěćo čiły wothłós žnjało
Zemja, woheń, powětr a woda – pod tymle hesłom „štyri elementy“ steješe Łužiske hudźbne lěćo 2016. Derje organizowany, w lětnim dowolowym času hudźbnu kulturu intensiwnje posrědkowacy festiwal je zaso Budyski měšćanski kulturny zarjad přewjedł. Na najwšelakorišich městnach, wot Kamjenca přez Njeswačidło, Smochćicy, Budyšin a Chróstawu hač do Žitawy, sahaše wot 15. do 31. julija rjad ze 16 zarjadowanjemi jara rozdźělnych poskitkow na wysokim niwowje.
Z hudźbu a poeziju začuća pokazać
Serbisko-němski basnik Aleksandar Jovanović z Eschborna přebywaše na 38. swjedźenju serbskeje poezije prěni raz we Łužicy. Wón je městopředsyda towarstwa Sedmica, kotrež zjednoća wšitkich w Němskej bydlacych serbiskich basnikow a spisowaćelow. Alfons Wićaz je so z nim rozmołwjał.
Kotre zaćišće sće sej w Serbach zdobył?
A. Jovanović: Bě woprawdźe wulke wjeselo, prěni króć we Łužicy a scyła we wuchodnym dźělu Němskeje přebywać. Běch překwapjeny wo hospodliwosći ludźi, ale tež wo měsće Budyšinje. Sym połny pozitiwnych dožiwjenjow a dopomnjenkow. Mjeztym sym swojim swójbnym a mnohim přećelam fota a komentary wo tym rozpósłał, štož je mje tule w Budyšinje jimało.
Z Wašich basnjow je wusłyšeć, zo sće z wutrobu a dušu serbiski poet. Kak dołho hižo w Němskej bydliće a što zwjazuje Was z poprawnej domiznu?
Hranicy žanrow rady překroča
David Brand je nowy nawoda Wojerowskeje hudźbneje šule. K nowemu šulskemu lětu přewza wón zastojnstwo wot Thomasa Mertina, kiž bě funkciju wosobinskich přičin dla wotedał.
29lětny Brand je w Lubiju wotrostł. Na saksofonje hrać jeho zahorješe. Jako młodostny wobdźěli so wobdarjeny saksofonist wuspěšnje na wubědźowanju „Młodźina hudźi“, wospjet tež na regionalnym wurisanju we Wojerecach. W lětach 2002 do 2005 bu stajnje jako lawreat 1. myta na zwjazkowej runinje počesćeny.
Slědowaše studij na Wysokej šuli za hudźbu a reju w Kölnje, kotryž zakónči jako „master of music“. Wjelelětne nazhonjenja zběrał je jako baritonowy saksofonist ćělesa Signum saxophone quartet kaž tež jako pedagoga na hudźbnymaj šulomaj w Düsseldorfje a Hürthu. Ale je so tež mjezynarodneho powětra nasrěbał. „Jako komorny hudźbnik běch po cyłej Europje a Sewjernej Americe po puću“, wón powěda. Z jeho žiwjenjoběha dale wučitaš, zo je so samo hižo nastupajo mjezykulturnu wuměnu w Pakistanje a Thailandźe angažował.
Lětdźesatki „hłós serbskeho rozhłosa“ była
24. julija 2016 zemrě w Budyšinje Zala Bušic. Zrudźaca to powěsć a njewočakowana za přiwuznych, přećelow a znatych, za bywše koleginy a bywšich kolegow, wosebje pak za słucharki a słucharjow serbskeho rozhłosa. Předewšěm za dźensnišu staršu generaciju bě Zala lětdźesatki(!) jako rěčnica z jónkrótnym, ćopłym hłosom takrjec „hłós serbskeho rozhłosa“.
Olympiske hry 1936
Swětnišćowa stacija ISS so k finalu na njebju jewiła
Budyšin (SN/at). Teren Budyskeje šulskeje hwězdarnje „Johannes Franz“ je so minjenu sobotu jako překwapjace přijomne hrajnišćo lětušeho Łužiskeho hudźbneho lěća wopokazał. „To bě eksperiment“, rjekny Götz Müller z kulturneho běrowa Budyskeje radnicy. 140 wćipnych wopytowarjow bě na dołhi wječor astronomije a hudźby přichwatało. Z telko ludźimi njeby ani wón ani Rüdiger Hackel, předsyda hosćićelskeho spěchowanskeho towarstwa hwězdarnje, ličił. Koncert na tymle arealu měješe nimo hudźbneho dožiwjenja dwě naležnosći wuwědomić: sprěnja, zo je 144lětne zarjadnišćo najstarša šulska hwězdarnja Němskeje, a zdruha, zo pyta tež tele přewšo čiłe ćěleso sobustawski dorost.
Rozžahłe finale Budyskeho hudźbneho lěća
Program lětušeho Łužiskeho hudźbneho lěća wopřiješe 16 najwšelakorišich zarjadowanjow. Zahorjace finale a połne rozžahłosće bě wčera wječor w Budyskej tachantskej cyrkwi swj. Pětra a w radnicy.
Čert je přeco pódla
Ćisk (HH/SN). Hač do kónca awgusta je nětko wustajeńca „Złoty proch“ z najrjeńšimi ilustracijemi Wojerowčana Jürgena Tiedy z jeho moderneje bajkoweje knihi za dorosćenych w bywšej hródźi na Ćišćanskim statoku přistupna. Na 38 luboznje wuhotowanych taflach wjedźe wuměłc wobhladowarja do swěta serbskich bajowych postawow.
Na wčerawšim wotewrjenju wustajeńcy zanjese Wojerowčanka Barbara Kayser wotpowědne pěsnički. Tiedowu nowu přehladku k bajce „Złoty proch“ móžeš rozumić jako pokročowanje jeho bajkoweje přehladki „Hrjebar złota“, kotruž běchu w lěće 2013 tohorunja na Ćišćanskim statoku pokazali. Je to wuslědk dobreho zhromadneho dźěła z wjesnym kulturnym towarstwom. Jeho čłonojo wobhladuja tež nětčišu wustajeńcu jako wjeršk tamnišeho serbskeho žiwjenja a su wčera popołdnju hosći gastronomisce zastarali.
