Berlin (AW/SN). Holči chór Berlinskeje Uniwersity wuměłstwow (UdK) je w stolicy zhromadnje z publikumom na třoch předstajenjach kónc tydźenja w cyrkwi swjateje Hilžbjety do předstajenja Ottfrieda Preußleroweje opery „Krabat“ zaspěwał spěwy w serbskej rěči. Nimale 200 ludźi so na kóždym wupředatym zarjadowanju za sobuspěwanje spěwow „Wulkeho Słowjanow splaha“, „Běži woda“ a „Rjana Łužica“ zahori.
Městopředsyda Maćicy Serbskeje a farar Jan Herman Mrózak narodźi so 18. oktobra 1841 wučerskej swójbje w Narću pola Wojerec a wotrosće we Wulkich Zdźarach, hdźež bě jeho nan kantor. Po maturiće w Budyšinje studowaše Jan Herman Mrózak kaž jeho młódši bratr Oswald ewangelsku teologiju, a to w Halle a we Wrócławju, doskónčiwši studij we Wittenbergu. Wot lěta 1866 bě farar w Radšowje a wot 1874 hač do smjerće swjatki, 19. meje 1902, w Budestecach. Tamniši Boži dom da wón wobnowić a we wsy załoži nalutowarnju. Zasadźi so za to, zo dóstaštaj bohosłowcaj Jan Gólč a Matej Handrik před serbskimi wosadnymi Budestec duchownsku swjećiznu w maćeršćinje. Mrózak bě aktiwny Maćicar, wot lěta 1888 wuběrkownik Maćicy Serbskeje a wot 1900 jeje městoprědsyda. Postara so sobu wo nowe serbske šulske wučbnicy a jednaše w nadawku Maćicy wjacekróc wuspěšnje ze šulskej wyšnosću dla jich zawjedźenja do šulskeje wučby. Towarstwo pomocy za studowacych Serbow je 1880 sobu załožił a w nim swěrnje skutkował.
Manfred Laduš
W kulturnym konwenće Hornja Łužica-Delnjošleska skutkuje wot 1. oktobra nowy direktor Załožby za serbski lud Jan Budar. Na wčerawšim zeńdźenju gremija w Połčnicy jeho wutrobnje witachu.
Połčnica (SN/MiR). Jedne ćežišćo zeńdźenja bě předstajenje hospodarskeho plana kulturneho ruma Hornja Łužica-Delnjošleska za lěto 2017. Za serbske institucionelne spěchowanje so ničo njezměni. To rěka, zo je po dotalnym planowanju financowanje za Serbski muzej, Němsko-Serbske ludowe dźiwadło kaž tež za Serbski ludowy ansambl klětu zawěsćene.
Rěčicy/Sprjowje/Łaz (SN/JaW). Za aktiwne serbskorěčne turistiske poskitki nimaja a njewidźa zamołwići we Łazowskej gmejnje tuchwilu potencial. Tole zwěsćichu čłonojo Zwjazka za serbski kulturny turizm na swojej wčerawšej ekskursiji po srjedźnej Łužicy. „Dyrbimy Łazowsku gmejnu w tym nastupanju nuznje podpěrać, zo njebychmy region jako serbsko- turistiski zhubili“, zwurazni předsyda zwjazka Marko Kowar. Zdobom poruči wón, jako titul w regionalnym planje sej zapisać za ćežišćo serbsku rěč a kulturu. We Łazu wopyta zwjazk Dom Zejlerja a Smolerja, Zejlerjowy pomnik a cyrkej.
Přirunać móžachu čłonojo zwjazka wuwiće turistiskeho zwičnjenja a serbski podźěl zašłych lět na Rěčičanskim Erlichtec dworje. „Wjele změniło so njeje. Nastupajo serbskosć su tam runje tak słabje nastajene kaž před dwaceći lětami“, rjekny Kowar. Za pozitiwne ma wón pokazki na Serbow a hdźe móža so zajimcy nadrobnišo informować.
Z Budyskeho a Drježdźanskeho wida zdawa so, jako by ukrainski Černihiw na wuchodnej kromje Europy wopušćeny drěmał. Při tym so čłowjek dźiwa, dojědźe-li sej tam, zo wjedu přez město, ležace nimale 130 kilometrow sewjernje Kijewa, busowe a železniske čary z Odessy přez Kijew do Minska, Pětrohroda a Moskwy. Podobne zwiski wjazaja Černihiw ze swojimi něhdźe 300 000 wobydlerjemi z Lwowom a Waršawu na zapadźe kaž tež z Charkowom na wuchodźe.
Starožitne sydlišćo podłu rěki Desna z wjace hač pjatnaće wurjadnymi, w minjenymaj lětdźesatkomaj wuběrnje ponowjenymi katedralemi, kotrež wuchadźeja z doby wuchodnosłowjanskeho mócnarstwa „Kijewskeje Rus“, móžeš w prawym zmysle słowa wobhladować jako stawizniske a kulturne srjedźišćo. Mjez druhim so w měsće a jeho wokolinje z dalšimi dawnymi sydlišćemi ruska a ukrainska literatura a kultura křižujetej.