Najhusćišo předstajamy na wobalce Rozhlada aktualnu twórbu serbskich abo druhich łužiskich wuměłcow. Jako čitarjo maće tak składnosć, w běhu něhdźe dweju­ lět nimale dospołne pohladnjenčko do serbskeho wuměłskeho tworjenja dó­stać­. Po tym zo mějachmy spočatk lěta ­cyłostronskej wobrazaj, zahaja měrcowski Rozhlad zaso klasiske passepartoutowe wuhotowanje. Wobraz skedźbnja na interview z fotografku Yvonne Most, kiž je so w jednej ze swojich wobrazowych se­rijow z Łužicu zaběrała a kotraž tuchwilu w Drježdźanach wustaja.

Wudaće wěnuje so mjez druhim refleksijam wo rěči. Christiana Piniekowa rysuje njerjane zetkanja ze serbšćinu, za ko­trymiž chowaja so stare ranjenja a kotrež wuskutkuja nowe ranjenja. Jeje prašenje za tym, kak móžemy na nje reagować, bjeztoho zo rozmołwu potłóčujemy, a kak móžemy tež wo pozitiwnych nazhonjenjach do rozmołwy přińć, hodźi so wulkotnje k tuchwilnej sakskej kampani „Sorbisch? Na klar.“ na dobro akceptancy a wćip­noty na serbsku rěč. Čitajće přinošk Christiany Piniekoweje a posrědkujće redakciji swoje mysle k prašenjam awtorki.