Assissi naju z daloka wita
Wurjadne italske pućowanske „puće“
Takle rěku Tiber přeprěčiš – mosty w Italskej tak z wašnjom njejsu. A piedi da Firenze a Roma* Tak dóńdźechmoj do La Verna. W tymle franciskanskim klóštrje bě chudy swjaty po legendźe swoje stigmata dóstał. Tež jedna z jeho kutow je tu jako relikwija wustajena. Z klóštra na kromje nahłeje skały maš wulkotny wuhlad na wokolinu. Hnydom po dobrej snědani nastajichmoj so na dalši puć – a smój so zaběžałoj. K tomu so tež hišće dešćowaše. Žadyn dźiw tuž, zo bě to přičina skerje hubjeneje nalady. Ale tež hněw je dobry motiwator. Tak njesydnychmoj so do busa, ale běžachmoj dale. Samo rěku Tiber dyrbjachmoj bosy přeprěčić – prěni „kontakt“ z Romom takrjec. W městačku Sansepolcro popřachmoj sej prěnju přestawku a wostachmoj tu dwě nocy. Wobhladachmoj sej susodne město Arezzo, hdźež su krasne stare twarjenja a cyrkwje. Mějachmoj rjane słónčne wjedro. Jako podachmoj so zaso na puć, so wězo zaso dešćowaše. Puć bě nětko tež tróšku hinaši: błóćany, korjenjaty, jara zarosćeny – čujachmoj so zdźěla kaž w dźunglu.