Wučerka na wuměnku Wórša Wićazowa nadal za dźěći twori a z nimi kreatiwnje dźěła

By-li Wórša Wićazowa tón dźeń w šuli była, by ze swojimi šulerjemi bjezdwěla zaspěwała kanon „Dešćika so lije“ a z nimi wobkedźbowała, kak kapki dešća próšne łopjena štomow a stwjelca trawy wočerstwjeja. Přetož tón dźeń, jako podach so do Chrósćic na wopyt k wučerce na wuměnku, kotraž pak stajnje hišće wuwučuje, je so kaž z kanow lało. Sydnu so do křesła a hižo bjesadujemoj wo jeje druhej najlubšej temje – wo šuli a jeje šulerjach.

Namrěwstwo posrědkować