Budestečan Eberhard Rabovsky lětsa znowa jako rumpodich na Budyskich Wjacławskich wikach dožiwjomny był

Adwent, to su tydźenje do hód. A w tym času tež hišće dźensa rumpodich rady dźěći po dnjach połnych potajnosćow hač do patoržicy přewodźa. Wón wopytuje najmłódšich na adwentničce w pěstowarni abo horće, staršich snano na dohodownej bjesadźe sobudźěłaćerjow abo towarstwa, seniorow w starowni a potrěbnych w hladarni. Na jednym zjawnym městnje pak móže cyła swójba rumpodicha dožiwić: na adwentnych wikach. Swěrni wopytowarjo Budyskich Wjacławskich wikow su w běhu lět zawěsće zwěsćili, zo přichadźa přeco zaso samsna wosoba na wone małe jewišćo na Hłownym torhošću. Imponowacej stej jeho čisty hłós kaž tež jeho radosć, dźěćom na jewišću hodownu pěseń zakantorić. Štó pak so za kostimom tohole rumpodicha chowa?